Χρόνια Πολλά

Πίστευα

Ότι μπορώ

Μα

Περιέργως

Όχι

Λοιπόν

Από εδώ

Χρόνια 

Πολλά

Γλυκιά μου

Κι ας μην

Πιθανότατα

Ότι για σένα

Μιλώ

Καταλάβεις

Όχι, Δεν

Το μήνυμα
Που κάθε
Τέτοια μέρα
Έστελνα
Εφέτος δεν

Όμως
Θαρρώ
Με άλλο
Νόημα
Θα φτάσει

Όπως Και Να Έχει

Λατρεύω
Τις φωτογραφίες σου
Που 
Εν γνώσει σου
Ή
Εν αγνοία σου
Έχω

Γίνεται;

Ερώτηση:
Γίνεται
Ένα τηλεφώνημα
Να σου φτιάξει 
Τη μέρα;
Απάντηση:
Γίνεται!

Καλά
Χριστούγεννα!

Εκκινώντας Από Τα Ενύπνια

Πώς να παλέψω
Με τις σκιές
Των εραστών σου

Εν Ενυπνίω Σήμερα Η . . .

Ήλθες, καλ' επόησας, εγώ δε σ' εμαόμαν. 

Ον δ' έψυξας εμάν φρένα καιομέναν πόθω. 

[Ήρθες· καλά έκανες, κι εγώ σε λαχταρούσα. 

Και την ψυχή μου δρόσισες που καίγεται από πόθο.]

 

Σαπφώ.

Τι Μας Επιτρέπει

Το ότι δεν διαλέγουμε
Ποιον θα αγαπήσουμε
Είναι
Που μας επιτρέπει
Να διαμαρτυρόμαστε
Για έρωτες
Που αποτυγχάνουν

Μικρή Και Τριανταφυλλένια

Κάποτε
Στα έστελνα
Και δεν
Αντιδρούσες
Τώρα
Θα τα ανεβάζω
Και θα
Αγνοείς

Ασυμφωνία

Εγώ
Ασπάζομαι
Το ναι
Κι εσύ
Φιλάς
Το όχι

Αιφνιδίως Εσύ

Και αυτό
Θα περάσει

Για Αλλού

Ψιλή
Λεπτή
Μακρυμαλλούσα

Όμορφη

Κάθε πρωί
Στη στάση
Του λεωφορείου

Ένα Τραγούδι

Όλο το απόγευμα

Το είχα

Στο μυαλό μου

Λοιπόν:

Τρεις Τελίτσες

"Καλημέρα.
Ευχαριστώ πολύ . . ."
Απάντησα
Και στις τρεις
Τελίτσες
Τα έκλεισα όλα
Δίχως
Φυσικά
Να ελπίζω
Ότι
Θα καταλάβεις

Σαν Σήμερα Το 2012

Δεν θέλω
Να συνεχίσω
Αυτό το άθλιο
Παιχνίδι
Του “θέλω – δε θέλω”
Κουράστηκα
Απαύδησα

Σαν Σήμερα Το 2011

Χαίρομαι για αυτό
Που συμβαίνει
Και δεν θλίβομαι
Για αυτό που
Δεν θα συμβεί

Αυτοτροφοδότηση:

Το σύνηθες επί
Ανεκπλήρωτων 
Ερώτων

Σεβασμός

Μέγεθος
Ευθέως
Ανακλώμενο