Είναι [3]

Ούτε αυτό

Που ήταν

Ούτε αυτό

Που θα είναι

Αυτό που είναι

Είναι

Τι είναι η κίνηση;

Δεν περπατώ

Δαπανώ

Χρόνο

Διαβάσματα [197] – Βιρτζίνια Γουλφ

     Τι δουλειά είχαν οι Μπράντσο να μιλήσουν για θάνατο στο πάρτι της; Ένας νέος άντρας είχε αυτοκτονήσει. Και μιλούσαν γι’ αυτό το περιστατικό στο πάρτι της -οι Μπράντσο μιλούσαν για θάνατο. Είχε αυτοκτονήσει -πώς όμως; Πάντα, όταν της έλεγαν για κάποιο ατύχημα το ζούσε πρώτα στο κορμί της· το φόρεμα της έπαιρνε φωτιά, το σώμα της καιγόταν. Εκείνος είχε πέσει από το παράθυρο. Το έδαφος ήρθε καταπάνω του· οι σκουριασμένες σιδερένιες μύτες τον έπληξαν, τον ξέσχισαν. Και έπεσε εκεί με έναν γδούπο, έναν γδούπο, έναν γδούπο μες στον εγκέφαλο του και ύστερα η μαυρίλα της ασφυξίας. Έτσι το είδε. Γιατί το έκανε όμως; Και οι Μπράντσο μιλούσαν γι’ αυτό στο πάρτι της!

Βιρτζίνια Γουλφ, «Η κυρία Νταλογουέι», «Αγορά», Μετάφραση: Βασιλική Κοκκίνου, Σελίδα 268.

Οδοί

Στα τέλη της

Δεκαετίας του 1970

Ένα κορίτσι

Από την Βορείου Ηπείρου

Με την κιθάρα του

Περνούσε απ’ την Ταινάρου

Πηγαίνοντας

Στο Ωδείο

Της Μυστρά

Ου παντός το συγγράφειν

Κάποια βιβλία

Τα διαβάζεις

Και σκέφτεσαι

«Εγώ

Δεν θα μπορούσα»

Χρόνος [6]

Δεν ειν’ ντροπή

Να μην μπορείς

Αυτό που κάποτε

Μπορούσες