Διαβάσματα [199] – Λουίζα Μ. Άλκοτ

    Οι μέρες περάσαν ανάλαφρες και γρήγορες και έπειτα ένα βράδυ που κωπηλατούσαν οι δυο τους πλάι πλάι στη λίμνη η Έιμι ψιθύρισε:

-       - Τι όμορφα που τραβάμε κουπί με τον ίδιο ρυθμό. . .

-    - Τόσο όμορφα, μουρμούρισε ο Λόρι, ώστε θα ήθελα να τραβάμε μαζί κουπί σ’ όλη μας τη ζωή, πάνω στην ίδια βάρκα. Κι εσύ Έιμι;

-  -      Κι εγώ το ίδιο, απάντησε η Έιμι σιγανά.

Τότε, άφησαν κι οι δυο τους τα κουπιά και η λίμνη αντικαθρέφτισε στα νερά της τη νιότη τους, την ευτυχία τους και την αγάπη τους.

 

Λουίζα Μ. Άλκοτ – «ΜΙΚΡΕΣ ΚΥΡΙΕΣ», RBA Coleccionables, S.A.U., 2022, ISBN: 978-84-1393-843-1, Μετάφραση: Γιώργος Τσουκαλάς, «Οι Μικρές Κυρίες Παντρεύονται 18. Αναζητώντας τη λησμονιά», Σελίδα 278.

Τρεις (στη σειρά) βεράντες

Δυο γραίες

Και στη μέση

Ένας γέρων

Η μία

Κάθεται

Η άλλη

Καπνίζει

Ο γέρων

Διαβάζει

Νεφογραφία

Και πώς

Να σπουδάσεις

Την επ’ ουρανοίς

Νεφογραφία

Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης

Κάποιοι

Καταθέτουν

Ένα SOS

Την ημέρα

Άλλοι

Περισσότερα

Άντε!

Άντε

Μη σου

Αστράψω

Δυο λέξεις

Και χάσεις

Το φως σου!

Εκ του τεντώνω

Τσίτωσης

Ασκήσεις

Πνευματικές

Διαβάσματα [198] – Αρτούρο Πέρεθ-Ρεβέρτε

«Οι Άγγλοι με τον συνηθισμένο κυνισμό τους, παριστάνουν τους ουδέτερους παρασκηνιακά όμως παίζουν το δικό τους παιχνίδι. Ο Χίτλερ τους φαίνεται ένα μοντέλο εθνικής αναβίωσης και ενδιαφέρονται περισσότερο να πάρουν πίσω τα δάνεια που του παραχώρησε το Σίτυ παρά να ακούσουν τα τύμπανα του πολέμου. . . Συμπαθούν τους φασίστες και βάζουν ένα χεράκι όταν μπορούν ή όταν τους βολεύει».

 

Αρτούρο Πέρεθ - Ρεβέρτε «Σαμποτάζ», Εκδόσεις Πατάκη, 2018, ISBN: 978-960-16-9006-3, Μετάφραση: Τιτίνα Σπερελάκη, «Μια συζήτηση», Σελίδα 421.

Αν το μπορούσα

 Ωραίες

Περιποιημένες

Λέξεις περίτεχνες

Ένα σούρουπο να

Στ’ αφτιά σου

Καταθέσω

Θα ’θελα

Περί του έτσι κι αλλιώς

Και το

Γιατί έτσι

Κι αλλιώς όχι

Φιλοσοφία

Είναι

Είναι [3]

Ούτε αυτό

Που ήταν

Ούτε αυτό

Που θα είναι

Αυτό που είναι

Είναι

Τι είναι η κίνηση;

Δεν περπατώ

Δαπανώ

Χρόνο

Διαβάσματα [197] – Βιρτζίνια Γουλφ

     Τι δουλειά είχαν οι Μπράντσο να μιλήσουν για θάνατο στο πάρτι της; Ένας νέος άντρας είχε αυτοκτονήσει. Και μιλούσαν γι’ αυτό το περιστατικό στο πάρτι της -οι Μπράντσο μιλούσαν για θάνατο. Είχε αυτοκτονήσει -πώς όμως; Πάντα, όταν της έλεγαν για κάποιο ατύχημα το ζούσε πρώτα στο κορμί της· το φόρεμα της έπαιρνε φωτιά, το σώμα της καιγόταν. Εκείνος είχε πέσει από το παράθυρο. Το έδαφος ήρθε καταπάνω του· οι σκουριασμένες σιδερένιες μύτες τον έπληξαν, τον ξέσχισαν. Και έπεσε εκεί με έναν γδούπο, έναν γδούπο, έναν γδούπο μες στον εγκέφαλο του και ύστερα η μαυρίλα της ασφυξίας. Έτσι το είδε. Γιατί το έκανε όμως; Και οι Μπράντσο μιλούσαν γι’ αυτό στο πάρτι της!

Βιρτζίνια Γουλφ, «Η κυρία Νταλογουέι», «Αγορά», Μετάφραση: Βασιλική Κοκκίνου, Σελίδα 268.