Bits και Bytes

Η ζωή μας
Πλέον
Μια μάχη
Με bits
Και bytes

Το Λιοντάρι

Αίφνης σκέφτηκα:
«Πως θα ήταν ν’ αντίκριζα
Ζωντανό ένα λιοντάρι
Στην τραπεζαρία μου;»

Διαβάσματα [187] – Oguz Atay

  Οι κλητήρες σαρώνουν τον άνθρωπο. Δεν θα απλώσεις χέρι σε κανένα απολύτως έγγραφο: είναι η πρώτη από τις δέκα εντολές. Δεν θα ξεκινήσεις να μιλάς νωρίς, δεν θα εκφέρεις καμία γνώμη, θα δείχνεις σαν κάποιος που δεν ξέρει τίποτα, δεν θα είσαι ντυμένος περίεργα. Δεν θα ακουμπάς τα χέρια πάνω στο γραφείο, θα τους κάνεις να σε λυπηθούν υπό τον όρο να μην τους προκαλέσεις να σε ξεφορτωθούν, θα χαμογελάς, θα περιμένεις . . .  και ποτέ, ποτέ, δεν θα ελπίζεις.

Oguz Atay, «Αποσυνάγωγοι», Gutenberg, 2022,  Μετάφραση: Νίκη Σταυρίδη, Δημήτρης Μαύρος, ISBN: 978-960-01-2397-5  Κεφάλαιο 9, Σελίδα 382.

Μνήμη

Μια άπειρη μνήμης

Χωρητικότητα

Δεν θα μόνο καλό

Έκανε

Σπάνια

Ω! Πόσο σπάνια
Στον απέναντι
Χαρίζουμε
Χρόνο καθαρό

Ναι Όχι

Σε μιαν άλλη ζωή
Ίσως εσύ να λες το
Ναι
Κι εγώ να λέω
Όχι

70

Μην για να

Αναθεωρήσεις

Στην παγίδα

Μια καλής

Δικαιολογίας

Πέφτεις

Διαβάσματα [186] – Honoré de Balzac

Αν και ο κοινός νους δεν δέχεται την αιφνίδια αλλαγή των αισθημάτων, είναι βέβαιο ότι δύο αγαπημένοι χωρίζουν γρηγορότερα απ’ ό,τι συνδέονται. Μέσα στην μαντάμ Ντε Μπαρζετόν και στον Λυσιέν παρασκευαζόταν ένα ξεμάγεμα που αιτία του ήταν το Παρίσι.  

Honoré de Balzac, «ΧΑΜΕΝΕΣ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΙΣ», ΕΞΑΝΤΑΣ, 1993, ISBN: 978-960-256-110-2, Μετάφραση: Μπάμπης Λυκούδης, «Μέρος Δεύτερο – Ένας Μέγας Ανήρ Στο Παρίσι», Σελίδα 193.

Όσο, Τόσο [3]

Όσο μεγαλώνουμε

Τόσο λιγότερο

Μας ταιριάζει

Η υπερβολή

Διαβάσματα [185] – Μισέλ Ουελμπέκ

Ένας άνθρωπος γεμάτος πνεύμα, μέχρι και στην πιο βαθιά του μοναξιά, θα βρίσκεις στις ίδιες του τις σκέψεις και τις φαντασιοκοπίες την τέλεια ψυχαγωγία, ενώ η συνεχής αλλαγή που φέρνουν οι παρέες, τα θεάματα, οι περίπατοι, οι γιορτές ουδόλως μπορούν να διώξουν την πλήξη που βασανίζει τον ανεγκέφαλο. Ένας καλός, μετριοπαθής, γαλήνιος χαρακτήρας μπορεί να ικανοποιείται έστω και ενδεής, ενώ από την άλλη όλα τα πλούτη του κόσμου δεν μπορούν να ικανοποιήσουν ένα χαρακτήρα ακόρεστο, ζηλόφθονο και μοχθηρό. (Σοπενάουερ: Αφορισμοί για τη σοφία της ζωής, Κεφάλαιο 1).

Μισέλ Ουελμπέκ, «ΣΟΠΕΝΑΟΥΕΡ ΠΑΡΟΝΤΟΣ», βιβλιοπωλείον της ΕΣΤΙΑΣ, 2022, ISBN: 978-960-05-1872-6, Μετάφραση: Γιώργος Καράμπελας, «ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5, Η διαγωγή της ζωής: τι είμαστε», Σελίδα 86.

Τραμπ και Σία

Σταθερά

Το είδος μας

Βυθίζεται

Στα σκατά

Όνειρο Χειμερινής Νυκτός

Με μια αγκαλιά

Κι ένα λυπάμαι

Πάμε!

Συναρμολογούμενο (Jie Star 92022: GT 500)

Ο που το σχεδίασε
Σε κάποια τμήματα
Ευφυής
Στην συναρμογή τους
Βλαξ

Βούρκος

Σιγά να μην οι
Πολιτικομικρούληδες
Αφήναν αμαγάριστη
Την υπόθεση
Των Τεμπών

Οι Ηλίθιοι!

Άλλαξα κινητό

Αντιμετωπίζω τους 

Ηλίθιους

Του ψηφιακού κόσμου

Αρχιτέκτονες

Απορία [Δέκατη Όγδοη]

Σας έχει τύχει
Να μην μπορείτε
Να συντονιστείτε
Στο ρυθμό
Με τον οποίο
Ο απέναντι πάλλει;

Διαβάσματα [184] – Javier Marias

“Είσαι τρελός” είπε. “Ναι, οι εραστές όντως απαιτούν χρόνο, ναι, είναι ξεροκέφαλοι και υπερενθουσιώδεις, αλλά όχι για πολύ, και έτσι ακριβώς θα πρέπει να είναι. Αυτός είναι ο ρόλος σου και επίσης η γοητεία σου. Επίσης ο δικός μου, μη λησμονείς, σαν ερωμένης σου, ακόμα και αν δεν είσαι παντρεμένος. Ο ρόλος μας στη ζωή δεν είναι να διαρκέσουμε για πάρα πολύ ούτε να επιμένουμε ή να χρονοτριβούμε, γιατί αν παραμείνουμε για πάρα πολύ η γοητεία φθίνει,  η δυστυχία ξεκινά και συμβαίνουν τραγωδίες. Χαζές τραγωδίες που θα μπορούσαν να αποφευχθούν, αυτοπροκαλούμενες τραγωδίες.”

Javier Marias, “All Souls”, Penguin Modern Classics, Αύγουστος 2012, ISBN: 978-0-141-38924-0, Μετάφραση: από τα Ισπανικά: Margaret Jull Costa – από τα Αγγλικά: αείποτε, Σελίδα 186.

Β.

Μου τηλεφώνησε
Ήθελε
Ν' ακούσει
Τη φωνή της

Μας αρέσουν!

Μας αρέσουν αυτά
Που γράφουμε
Και καταθέτουμε
Γιατί αν δεν
Μας άρεσαν
Δεν θα τα γράφαμε
Κι αν τα γράφαμε
Δεν θα τα καταθέταμε

Εκ Πείρας [6]

Ένα ιδιωτικό
Σύμπαν
Δεν αποτελεί
Ασφαλές
Καταφύγιο

Κάποιες [2]

Παλιές φιλίες
Σαν παλιά
Ξεθωριασμένα
Αυτοκόλλητα

Σταγόνα

Δεν να
Ταυτοποιήσεις
Μια ωκεανού
Σταγόνα
Γίνεται

Κι όμως

Η άνοστη
Γνώση
Υπάρχει

Διαβάσματα [183] – Γουίλλιαμ Φώκνερ

Δύο κίσσες έφτασαν ποιος ξέρει από πού, έφεραν βόλτες μέσα στη ριπή του ανέμου σαν πλουμιστά κουρέλια από ύφασμα ή χαρτί και μούλωξαν στις μουριές, και πάλευαν να ισορροπήσουν στο κλαδί τους με άγαρμπο κουνιάρισμα και τσιρίδες, και όλο να τραμπαλίζονται αντιστεκόμενες με τραχιά σκουξίματα στον άνεμο που τις παράσερνε και τις αναφουφούλιαζε σαν κουρελόπανα ή κουρελόχαρτα. Στην ομήγυρη καταφτάνουν σε λίγο άλλες τρεις και άρχισαν τραμπάλα στα κλαδιά με άγριο ξεφωνητό.

Γουίλλιαμ Φώκνερ, «Η Βουή Και Η Μανία», Καστανιώτης, Οκτώβριος 2018, ISBN: 978-960-03-6493-4, Μετάφραση: Παύλος Μάτεσις, * Απριλίου 8η *, 1928, Σελίδα 347.

Τι να

Να αισθάνεσαι
Όσο μπορείς
Να αισθάνεσαι

E;!

Ποιο το πλήθος
Των λέξεων
Που από
Το στόμα μου
Βγήκαν;

Δεν όλα

Δεν όλα
Με τη λογική
Ξεκλειδώνουν

Τελικό συμπέρασμα

Σε κάθε βιβλίο
Στα Ελληνικά ή
Μεταφρασμένο
Υπάρχει τουλάχιστον
Ένα αηδιαστικό
«Εισχωρεί μέσα»

Περί ματαιοπονίας

Κανέναν
Μην περιμένεις
Να υποκλιθεί
Στα γραφόμενά σου

Εις Εαυτόν [8]

Δείξε γενναιότητα
Μην αποκτάς
Ό,τι δεν θα 

Χρησιμοποιήσεις

Μια διαδρομή

Αγάπησα
Ξεαγάπησα
Ξεξεαγάπησα

Ήλοι

Ανεξομολόγητες
Σκέψεις κάποιες
Παραμένουν
Καρφωμένες
Στο μυαλό μας

Δεν το ίδιο είναι

Κάποιοι ξεφουρνίζουν
Ό,τι σκέπτονται
Κάποιοι σκέπτονται
Ό,τι ξεφουρνίζουν

Ο τρόπος. . .

Έχει ο καθένας
Τον τρόπο του
Να στέκεται
Απέναντι στο χρόνο

Ενίοτε [Έκτο]

Μικρές
Αναβολές
Μεγάλες
Χαρές

Διαβάσματα [182] – Javier Marias

Αν δεν υπήρχαν τα βιβλία, θα ήταν σχεδόν σαν κανένα από αυτά τα ονόματα να μην είχε κάποτε υπάρξει, και αν δεν υπήρχαν οι βιβλιοπώλες οι οποίοι πάλι και πάλι διασώζουν και βάζουν ξανά στην κυκλοφορία και ξαναπωλούν τις σιωπηλές, υπομονετικές φωνές οι οποίες σε πείσμα των πάντων αρνούνται να περιπέσουν ολοκληρωτικά και παντοτινά στη σιωπή, φωνές που είναι ανεξάντλητες γιατί δεν καταβάλλουν καμία προσπάθεια να εκπέμψουν ήχους και να ακουστούν, γραπτές φωνές, σιγασμένες, επίμονες φωνές όπως αυτή που τώρα γεμίζει αυτές τις σελίδες μέρα με τη μέρα στην πορεία πολλών ωρών όταν κανένας δεν γνωρίζει το οτιδήποτε για εμένα ή δεν με βλέπει ή δεν με κατασκοπεύει, και έτσι μπορεί να φανεί σαν να μην είχα ποτέ γεννηθεί.

Javier Marias, “Dark Back Of Time”, Vintage International, 2013, ISBN: 978-0-307-95074-1, Μετάφραση από τα Ισπανικά: Esther Allen, Μετάφραση από τα Ελληνικά: αείποτε, Σελίδα 92.

Ζωή [5]

Μήπως δεν ο Επίκουρος γνώριζε;

Αδυνατώ να πιο
Ευχάριστη έκπληξη
Φανταστώ
Από το να υπάρχει
Συνειδητή
Μετά θάνατον ζωή!

Περί των αναγκαίων κακών

Στην πολιτική
Πολλοί
Εκτρέπονται
Και δεν
Εντρέπονται
Μα
Τέρπονται

«Νάρκης του άλγους δοκιμές»

Αμφίδρομη λειτουργία
Κάποιων επαφών
Που επιμένω να
Διατηρώ στο κινητό μου
Πρόκληση / Πρόσκληση

Τι είναι και τι δεν

Το να έχεις
Μια εικόνα
Του εαυτού σου
Δεν είναι κακό
Κακό είναι το να
Την πλουμίζεις

Διαβάσματα [181] – Ίντιθ Γουόρτον

Όπως ο πόνος που μοιράζεται είναι μίσος πόνος, έτσι και η συμπόνοια που αμφισβητεί δεν είναι γιατρευτική, όταν σε αγγίζει. Αυτό που λαχταρούσε η Λίλυ  ήταν το σκοτάδι που κλείνουν μέσα τους τα μπράτσα που αγκαλιάζουν, τη σιωπή που δεν είναι μοναξιά αλλά συμπόνοια με κρατημένη ανάσα.

Ίντιθ Γουόρτον, «ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΕΥΘΥΜΙΑΣ», RBA Coleccionables, S.A.U., 2022, ISBN: 978-84-1393-846-2, Σελίδα 185.

Carpe diem

Άδραξε κι εσύ
Ένα πληκτρολόγιο
Μπορείς!

Μα κάτι, που έχω, απορίες!

Καθίσταται ο μεταφραστής
Συνιδιοκτήτης του έργου;
Κι αν ναι, κατά πόσο;

Όσα τέτταρα

Όσα είπα
Όσα υπονόησα
Όσα έγραψα
Όσα δεν τόλμησα

Σαρξ

Αργά ή γρήγορα
Η σάρκα
Θα ζητήσει
Το μερτικό της

Μπλαμπλά

Συναντήσεις
Με του άλλου
Μονόλογο
Ουδόλως
Επιθυμώ

Διαβάσματα [180] – Ιωάννα Καρυστιάνη

   Ξέρετε γιατρέ, συνέχισε σχεδόν χαμογελαστός ή έστω στωικός, επειδή δεν χρειάζομαι πολλά λεφτά, ούτε πολλή χαρά, ούτε πολλή αγάπη, λέω μήπως δεν χρειάζομαι και πολλή μνήμη, να στοκάρω τόσα και τόσα. Δηλαδή και τι έγινε αν ξεχάσω πως οι Γερμανοί στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο για μεταφορές πολεμοφοδίων διέθεταν έντεκα εκατομμύρια άλογα;
 
Ιωάννα Καρυστιάνη, «ΨΙΛΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ», Καστανιώτης, 2022, ISBN: 978-960-03-7069-0, Σελίδα 238.

Γιακάποια

Για κάποια βιβλία
Συλλογίζεσαι
Θεούλη μου,
Να μην τελειώσει!

Βιβλιοξεμπερδέματα

Με κάποια βιβλία
Δεν ξεμπερδεύεις
Απλώς
Διαβάζοντάς τα

Ανθρώπινο είδος

Εσαεί

Αλλήλους

Μαχόμενο

Ηλιόλουστη Μία

Ηλιόλουστη

Μέρα προκλητική

Για ένα τηλεφώνημα

Που δεν θα γίνει

Αμ πως!

Η τετράγωνη λογική

Δυσκολεύει τον βίο

Και την ανάγνωση

Ποιητικών και

Φιλοσοφικών

Κειμένων

Διαβάσματα [179] - Άμος Οζ

Τώρα έφτανε να σκέφτεται πως ίσως να μην επρόκειτο για δύο καταστάσεις μα για τρεις: υπήρχε ο ύπνος, ο ξύπνιος και τούτο το φως που τον πλημμύριζε, απέξω μα και εντός του, απ’ την αρχή της μέρας. Και επειδή δεν εύρισκε την κατάλληλη ονομασία, περιέγραψε το φως αυτό ως «τρίτη κατάσταση». Και αισθάνθηκε πως δεν πρόκειται μονάχα για το λαγαρό φως πάνω στους λόφους μα και για το φως που πηγάζει στην πραγματικότητα από τους λόφους και συνάμα απ’ αυτόν τον ίδιο, και είναι με το σμίξιμο των δύο αυτών ακτινοβολιών που δημιουργείται η Τρίτη κατάσταση, μια κατάσταση που βρίσκεται σε ίση απόσταση από την απόλυτη εγρήγορση και τον πιο βαθύ ύπνο, κι ωστόσο είναι ολότελα διαφορετική από τις άλλες δύο.

 

Άμος Οζ, «Η ΤΡΙΤΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ», Καστανιώτης, 2022, Μετάφραση & Επίμετρο: Μάγκυ Κοέν, ISBN: 978-960-03-6803-1, «[27] Ο Φίμα αρνείται να υποκύψει», Σελίδα 300.