Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2020

Διαβάσματα [070] - Δημήτριος Βικέλας

Με ημίκλειστα τα βλέφαρα ο ιερεύς, παρηκολούθει την εργασίαν της συζύγου του, η δε ξανθή του γενειάς μόλις υπέκρυπτε μειδίαμα αφάτου αγαλλιάσεως. Εσκέπτετο ότι εντός ολίγων μηνών θα προστεθή κοιτίς βρέφους εις τον κοιτώνα των. Χθες μόνον έμαθε το χαρμόσυνον μυστικόν. Η παππαδιά το εξεμυστηρεύθη, την νύκτα, εις τα σκοτεινά, συστελλομένη να το είπη εις το φως της ημέρας.

Και ενώ εστήριζε τρυφερώς τα νυσταλέα βλέμματα εις την νεαράν του γυναίκα, διέβαινον  ταυτοχρόνως ενώπιον της φαντασίας του σκηναί διάφοροι του παρελθόντος βίου, προσλαμβάνουσαι βαθμηδόν μορφήν ονείρου και συναρμολογούμεναι εν τη ταχεία αυτών και νεφελώδει διελίξει με την ευφρόσυνον συναίσθησιν της παρούσης ευτυχίας.

«ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΙΗΓΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ», Εκδόσεις Καστανιώτη, 2009, ISBN: 978-960-03-4384-7, Δημήτριος Βικέλας «Ο ΠΑΠΑ-ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ», σελίδα 116.

Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2020

Διαβάσματα [069] - Μενέλαος Λουντέμης

Η αληθινή σιωπή στον κόσμο είναι λίγη, σαν την αλήθεια. Υποβάλλει και μεγαλουργεί όπως αυτή. Σου διαπερνάει το λογισμό σα μια δέσμη καθαρής ημέρας. Ορμάει μέσα σου, σου ξεδιπλώνει τις πτυχές. Όπως ένας μυστικός ήλιος σε διαποτίζει ανάμεσα απ’ τις ραφές του κρανίου σου.

Μενέλαος Λουντέμης, «τα πλοία δεν άραξαν», Εκδόσεις Πατάκη, Αθήνα, Φεβρουάριος 2019, ISBN: 978-960-16-8167-2, «ήθελα να ’ξερα ποιος είν’ αυτός ο νέος», σελίδα 74.

Παρασκευή 4 Σεπτεμβρίου 2020

Διαβάσματα [068] - Κάρολος Ντίκενς

Η ωραία Βολάμνια, έχοντας κάποια συναίσθηση της εκπολιτιστικής επίδρασης της γοητείας της, σταματάει να γράφει τα ραβασάκια της κι ισιώνει συλλογισμένη το μαργαριταρένιο κολιέ. Ο κύριος Μπάκετ το κοστολογεί νοερά και θεωρεί πολύ πιθανό η Βολάμνια να γράφει ποιήματα.

Κάρολος Ντίκενς, «Ο ΖΟΦΕΡΟΣ ΟΙΚΟΣ», Τόμος Β', Gutenberg (Orbis Literae – Editiones Minores), A' Ανατύπωση Ιούνιος 2009, ISBN: 978-960-01-1261-0, Μετάφραση: Κλαίρη Παπαμιχαήλ,  Δέκατο Έκτο Μέρος, Κεφάλαιο 53: Τα Ίχνη, σελίδα 423.