Η ενορία το είχε συνήθεια να δίνει στον πεθαμένο την
ευκαιρία ν’ αναστηθεί. Τρεις μέρες. Τρεις μέρες για να γυρίσει το σώμα στη ζωή,
όπως έκανε ο Χριστός. Και μετά, όταν δεν γύριζε, έσκαβαν ένα λάκκο στη γη και
έβαζαν τον πεθαμένο, που δεν είχε αναστηθεί, τον έβαζαν εκεί ν’ αναπαύεται ώσπου
να ηχήσουν οι σάλπιγγες και να τιναχτεί ο κόσμος ολόκληρος από τις τέσσερις
γωνίες του σαν σεντόνι, να τιναχτεί η γη και να πεταχτούν από μέσα της οι
θαμμένοι, για να κριθούν οι αμαρτίες τους και να κληθούν οι εκλεκτοί στη
βασιλεία του Θεού. Στους ουρανούς. Στους λαμπρούς κήπους του παραδείσου. Με το
άγιο μέλι και της Μαγδαληνής το γάλα.
Hannah Kent, «Λατρεία», Ίκαρος, 2022, ISBN: 979-960-572-474-0, Μετάφραση:
Άγγελος Αγγελίδης – Μαρία Αγγελίδου, ΠΡΙΝ, ΠΕΤΡΕΣ ΣΤΟ ΝΕΡΟ, Σελίδα 102.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου