Ζωή [4]

Όταν το εξ

Επί τούτου

Δεν άστο

Στην τύχη

Διαβάσματα [164] – Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης

ΟΤΑΝ ΔΙΗΓΟΜΑΣΤΕ ΠΕΡΑΣΜΕΝΑ, βαραίνουν αναπόφευκτα τη σκέψη, μελαγχολικές ερωτήσεις, γύρω απ’ το τι στ’ αλήθεια υπάρχει, τι απομένει από τα τόσα περιστατικά, τι άφησε απείρακτο ο χρόνος. Τι βρίσκεις δικό σου μέσα στη μοναξιά της κάμαρας που θυμίζει τάφο; Τι απομένει από τη ζωή και την ευτυχία; «Ματαιότης ματαιοτήτων», είναι η καθιερωμένη βιβλική απάντηση. Έτσι εκφράστηκαν όσοι εμμένοντες στα γήινα και φθαρτά, διεπίστωσαν τη διαρροή μέσα απ’ τα δάχτυλα της σφιγμένης παλάμης, που άδικα αγωνίζεται να περισώσει νομίσματα κι’ αισθήσεις.

 

Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης, «Το Μυθιστόρημα Της Κυρίας Έρσης», Άγρα, 1992, ISBN: 960-325-001-5, «Κεφάλαιο Δεύτερο, Η κυρία Έρση κεντά, Α Περί υφής», Σελίδα 281.

Σχέσεις [23]

Σιγά να μην ό,τι

Απ’ το μυαλό μας

Περνά

Πράττουμε

Καὶ τί δεῖ περὶ ἐνυπνίων φάσκειν;

Στα εμά

Παρούσα

Στα σα

Απών

Παστώ

Δεν έχω τόπο

Να σταθώ

Να πω

Τελικά

Μάλλον δεν

Σωστή μία

Του εαυτού μου

Εικόνα είχα

Διαβάσματα [163] – Ιούλιος Βερν

«Όχι Νεντ. Κανένας δεν το γνωρίζει. Απλώς το υποθέτουν. Κι αυτός είναι ο συλλογισμός στον οποίο βασίζονται. Πριν από τετρακόσια χρόνια, όταν οι ψαράδες κυνήγησαν για πρώτη φορά φάλαινες, τα ζώα αυτά είχαν μεγαλύτερο μέγεθος από αυτό στο οποίο φτάνουν σήμερα. Υποθέτουν, λοιπόν, αρκετά εύλογα, πως το μικρότερο μέγεθος των σημερινών φαλαινών οφείλεται στο γεγονός πως δεν έχουν προλάβει να φτάσουν στην πλήρη ανάπτυξή τους. Αυτό έκανε τον Μπιφόν να υποστηρίξει πως τούτα τα κήτη θα μπορούσαν και θα πρέπει να ζουν χίλια χρόνια. Το καταλαβαίνετε;»

 

Ιούλιος Βερν, «20.000 ΛΕΥΓΕΣ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ», ΨΥΧΟΓΙΟΣ – ΤΑ ΚΛΑΣΙΚΑ, Μάρτιος 2021, ISBN: 978-618-01-3592-3, Μετάφραση: Αριάδνη Μοσχονά, Επίμετρο: Ρέι Μπράντμπερι, «ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ, 12. Φυσητήρες και φάλαινες», Σελίδα 405.

Υπάρχει [3]

Ευτυχώς ή δυστυχώς

Και για λόγους πολλούς

Το τελεσίδικο υπάρχει.