«Φυσικά ο ενθουσιασμός του οφειλόταν στις αναθεματισμένες ανοησίες των εφημερίδων», συνέχισε ο Φίσερ, «όμως, όφειλα να σκεφτώ πως σ’ αυτή την ηλικία οι ψευδαισθήσεις ταυτίζονται με τα ιδεώδη. Και σε κάθε περίπτωση, είναι καλύτερες από την πραγματικότητα. Ωστόσο, αναλαμβάνεις μια πολύ δυσάρεστη ευθύνη όταν εκτρέπεις έναν νεαρό από το μονοπάτι του πιο σάπιου ιδεώδους».
«Και ποια είναι αυτή;» αναρωτήθηκε ο φίλος του.
«Η πιθανότητα να τον ωθήσεις με την ίδια ενεργητικότητα προς μία πολύ χειρότερη κατεύθυνση», απάντησε ο Φίσερ· «προς μια μάλλον ατελέσφορη κατεύθυνση, προς μία απύθμενη τρύπα, βαθιά όσο το απύθμενο πηγάδι».
G. K. Chesterton, «Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΗΞΕΡΑ ΠΟΛΛΑ», αλεξάνδρεια - μαύρη γάτα, Μάιος 2018, ISBN: 978-960-221-779-5, Μετάφραση: Αντώνης Καλοκύρης, «Το Απύθμενο Πηγάδι», σελίδα 97.
