(Και) Εκ Πείρας

Διαβάσματα [63] - Γιάννης Καλπούζος

«Αγρίκησες το όνομα του επισκέπτη μας; Μερέντιος. Παραλίγο να τον αποκαλέσω κυρ Μέντιο. Ξεύρεις γιατί λέγουν τους γαϊδάρους κυρ Μέντιο; Απ’ την κεφαλή του όνου που είχαν αποτυπωμένη τα νομίσματα της πόλης Μένδη της αρχαίας Μακεδονίας».

  

Γιάννης Καλπούζος, «Εράν (Βυζαντινά αμαρτήματα)», Ψυχογιός, Μάρτιος 2020, ISBN: 978-618-01-3519-0, Κεφάλαιο 51, Σελίδα 365.

Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης

Απορίας Άξιο Που

Και των δικών μου πληγώνουν

Διαβάσματα [062] - Louis L’Amour

The prairie and sky had a way of trimming folks down to size, or changing them to giants to whom nothing seemed impossible. Men who had cut a wide swath back in the States found themselves nothing out here. They were folks who were used to doing a lot of talking who suddenly found that no one was listening anymore, and things that seemed mighty important back home, like family and money, they amounted to nothing alongside character and courage.

Louis L’Amour, “The Collected Short Stories Of, Volume 1 - Frontier Stories”, Bantam Books New York, May 2014, ISBN: 978-0-553-39226-5, “War Party”, page 250.

Για Μία Σχέση

Ποιος τι

Έτη Δέκα Πριν [Παρά Ημέρες Δεκατρείς]

. . .

-   Μπορώ να κάνω κάτι για εσάς;

με ρώτησε.

-   Ναι

της απάντησα σοβαρός – σοβαρός (όρθιος και στην πόρτα της)

-   Να μ’ αγαπάς!

τα ψιλοέχασε.

-   Το παίρνω για αστείο

είπε (ή κάτι τέτοιο).

-   Ε, ναι. Είναι και οι ζέστες. . .

τη διευκόλυνα και συνέχισα

-   Μόνο να μου το λες και καμιά φορά. . .

Τα είχε χάσει η κοπέλα. Αυθόρμητα μου βγήκε, αυθόρμητα το είπα. Το ευχαριστήθηκα. Τώρα, τουλάχιστον, δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν γνωρίζει. . .

[Δευτέρα, 21 Ιουνίου 2010]

αείποτε έφα [29]

Φακός