.
. .
-
Μπορώ να κάνω κάτι
για εσάς;
με ρώτησε.
-
Ναι
της απάντησα σοβαρός – σοβαρός (όρθιος
και στην πόρτα της)
-
Να μ’ αγαπάς!
τα ψιλοέχασε.
-
Το παίρνω για αστείο
είπε (ή κάτι τέτοιο).
-
Ε, ναι. Είναι και οι
ζέστες. . .
τη διευκόλυνα και συνέχισα
-
Μόνο να μου το λες
και καμιά φορά. . .
Τα είχε χάσει η κοπέλα. Αυθόρμητα μου
βγήκε, αυθόρμητα το είπα. Το ευχαριστήθηκα. Τώρα, τουλάχιστον, δεν μπορεί να
ισχυριστεί ότι δεν γνωρίζει. . .
[Δευτέρα,
21 Ιουνίου 2010]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου