Υπάρχει; [2]

Υπάρχει σαν

Υποατομικό έστω

Σωματίδιο

Το ερωτόνιο

Δενολατά [2]

Δεν όλα τα

Ανεπίγνωστα

Λάθη

Είναι

Συγχωρητέα

Ανναιποιά

Υπάρχει άραγε

Συνάρτηση που

Να συνδέει

Γνώση και ευτυχία;

Διαβάσματα [178] – Κάρλος Ρουΐθ Θαφόν

Στο εξώφυλλό του διακρινόταν μόνο μία λέξη: Doppelgänger. Έχετε ακούσει για το Doppelgänger, αγαπητή μου φίλη;   Φυσικά και όχι. Οι θρύλοι και τα παλιά μαγικά κόλπα δεν ενδιαφέρουν πλέον κανέναν. Είναι ένας όρος γερμανικής προέλευσης· σημαίνει τη σκιά που αποσπάται από τον ιδιοκτήτη της και στρέφεται εναντίον του. Αυτό, φυσικά είναι μόνο η αρχή.

 

Κάρλος Ρουΐθ Θαφόν, «Η ΤΡΙΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΟΜΙΧΛΗΣ 3: ΤΑ ΦΩΤΑ ΤΟΥ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ», Ψυχογιός, 2022, ISBN: 978-618-01-4657-8, «Doppelgänger», Σελίδα 208.

Φορές

Υπάρχουν λέξεις

Που κατάμουτρα

Επιθυμείς

Στον απέναντι

Να ξεστομίσεις

Επί έρωτος [2]

Δεν πάντα

      Η πληγή

Του πλήγματος

      Ανάλογη

Είναι

Αλίμονο

Ένα κι ένα

Κάνει

Δύο

Καθημερινότητας αλυσίδα

Οι κρίκοι της

Ελαφρείς

Το όλον

Ενίοτε

Ασήκωτο

Δ. Εν Ενυπνίω [2]

Εσύ η Β. κι εγώ

Κι ανάμεσά μας

Ένα τραπέζι

 

                Άπλωσα

                Χάιδευα

                Τη γάμπα της Β.

 

                            Μόνο που τελικά

                            Ήταν η δική σου

                            Σηκώθηκες

 

                                            Έφυγες

                                            Δεν είπες

                                            Λέξη

Ποιος τι [2]

Ο συγγραφέας

Οφείλει

Να γνωρίζει

Οι ήρωές του

Όχι

Διαβάσματα [177] – Βάσω Κιντή

Ήδη ο Ιερός Αυγουστίνος στις Εξομολογήσεις του (βιβλίο XI, 18-20) υποστήριζε ότι εάν το μέλλον και το παρελθόν υπάρχουν, δεν υπάρχουν ως μάλλον και παρελθόν αλλά ως παρόν διότι το μέλλον δεν υπάρχει ακόμη και το παρελθόν δεν υπάρχει πλέον. Δεν υπάρχουν, έλεγε, τρεις χρόνοι, το παρόν, το παρελθόν και το μέλλον, αλλά πιο σωστά, το παρόν των παρελθόντων (στη μνήμη), το παρόν των παρόντων (στην άμεση εποπτεία) και το παρόν των μελλόντων (στην προσδοκία).

 

Βάσω Κιντή, «ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ», ΠΟΛΙΣ, 2021, ISBN: 978-960-435-750-2, «Κεφάλαιο 1 Ιστορία και παρελθόν», σελίδα 71.

Σήμερα (Που κλείνει χρόνος)

Ούτε καλημέρα

Ούτε καλησπέρα

Ούτε γεια

Μα λυπάμαι

Αν συναντηθούμε

Μια Καλημέρα

Μια καλημέρα απ’ όσους

Βγάζουν τα σκυλάκια τους βόλτα

Περνούν από το πεζοδρόμιό μου

Και με βλέπουν

Να διαβάζω στη βεράντα

Θα την ήθελα!

Πρωινός καφές

Η πρώτη

Του καφέ

Γουλιά

Είν’ η

Καλύτερη

Fredrik Backman

 

Γιατί τρία

 

Πόσο [5]

Πόσο καλύτερα θα ήταν τα πράγματα

Σ’ αυτόν τον τόπο αν αντί, μετά μανίας,

Να «αποκαθιστούμε» βλάβες, ζημίες και αδικίες

Απλά προσπαθούσαμε να διορθώσουμε,

Να επαναφέρουμε την ομαλή λειτουργία.

Απορία [Εικοστή Τέταρτη]

Έτσι που τον βίο βιώνω

Μήπως στις παγκόσμιες

Σταθερές θα έπρεπε

Να προστεθεί και μία

Με τ’ όνομα μου;

Μακάριοι

Μακάριοι

Οι από την

Πληροφορία

Παράγοντες

Γνώση

Διαβάσματα [176] – Louis L’ Amour

Έμοιαζε παράξενο, να έχει μια γυναίκα να τη σκέφτεται. Ήταν ένας μοναχικός άντρας, και όπως τόσοι μοναχικοί άντρες γνώριζε πως να αποτιμήσει την αγάπη, την προσοχή, και την εγγύτητα κάποιου. Θυμόταν το θαμπό χρυσάφι των μαλλιών της, και την λεπτή κορμοστασιά της κάτω από το φθαρμένο φόρεμα. Υπήρχε κάτι εξαιρετικό σ’ αυτήν, κάτι που μιλούσε για έναν άλλο κόσμο από τον κόσμο του Mesquite, τον Dan Spencer και αυτούς που τον ακολουθούσαν.

 

Louis L’Amour, “The Collected Short Stories Of, Volume 7 - Frontier Stories”, Bantam Books New York, 2017, ISBN: 978-0-8041-7979-9, Μετάφραση: αείποτε, “The Outlaws of Mesquite”, page 291.