Διαβάσματα [140] – Javier Marias

Don’t forget, Jacobo, the Second World War felt like a battle for survival. And it was, it really was. And in wars like that the limits on what one can acceptably do are constantly broadening out, almost without one realizing it. Times of peace judge times of war very harshly, and I’m not sure how far it’s possible to make such a judgment. They are mutually exclusive: in time of war, for example, peace is inconceivable—and vice versa, a fact that tends to be overlooked. Nevertheless, there are still things that do seem reprehensible even while they’re happening or being perpetrated in the most permissive of times, and you see, all those …yes, vile deeds, I suppose …were kept hidden at the time as well, when the War was being waged and no one knew how it would end.

Μη ξεχνάς, Jacobo, πως ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος έδινε την αίσθηση μάχης για επιβίωση. Και ήταν, πράγματι ήταν. Και σε πολέμους σαν αυτόν τα όρια για το τι είναι αποδεκτό να κάνει κάποιος συνεχώς διευρύνονται, σχεδόν χωρίς να το συνειδητοποιούμε. Στον καιρό της ειρήνης κρίνουμε τον καιρό του πολέμου με μεγάλη σκληρότητα  και δεν είμαι σίγουρος πόσο είναι δυνατό να εκφέρουμε μια τέτοια κρίση. Είναι αμοιβαία αποκλειόμενα: σε καιρό πολέμου, για παράδειγμα, η ειρήνη είναι αδιανόητη – και αντιστρόφως, ένα γεγονός που έχουμε την τάση να παραβλέπουμε. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν ακόμα πράγματα τα οποία πραγματικά μοιάζουν κατακριτέα ακόμα και όταν συμβαίνουν ή προετοιμάζονται στους πιο ανεκτικούς των καιρών και βλέπεις, όλα αυτά. . . ναι, οι αισχρές πράξεις, υποθέτω, κρατήθηκαν μυστικές τον καιρό επίσης που διεξαγόταν ο Πόλεμος και κανένας δεν γνώριζε πώς θα μπορούσε να τελειώσει.

 

Javier Marias, “Your Face Tomorrow Volume 3 Poison, Shadow and Farewell”, Penguin Modern Classics, 2018, ISBN: 978-0-241-33806-3, Μετάφραση από τα Ισπανικά: Jull Costa, Μετάφραση από τα Αγγλικά: αείποτε, Σελίδα 480.

Εκδοχή

Σχέσεις (Παράφραση)

Έως και

Αλά Yogi Berra

Διαβάσματα [139] – Καζούο Ισιγκούρο

Ήμουν ικανοποιημένος με το ευφυολόγημά μου όταν μου πρωτοήρθε στο κεφάλι, και οφείλω να ομολογήσω πως ήμουν ελαφρώς απογοητευμένος που δεν έτυχε καλύτερης υποδοχής. Απογοητεύτηκα πολύ, υποθέτω, επειδή είχα αφιερώσει αρκετό χρόνο και προσπάθεια τους τελευταίους μήνες για να βελτιώσω τις επιδόσεις μου σε αυτό το πεδίο. Εννοώ πως πάσχιζα να προσθέσω και αυτή τη δεξιότητα στο επαγγελματικό μου οπλοστάσιο, ώστε να ανταποκρίνομαι ικανοποιητικά σε όλες τις προσδοκίες του κυρίου Φαραντέϊ αναφορικά με τους αστεϊσμούς. 

 

Καζούο Ισιγκούρο, «Τα απομεινάρια μιας μέρας», Ψυχογιός, Ιανουάριος 2021, ISBN: 978-618-01-2152-0, Μετάφραση: Αργυρώ Μαντόγλου, «Ημέρα Τρίτη – Πρωί Τόντον, Σόμερσετ», Σελίδα 175.

Ρήμα

Αυτογνωσία εις Διπλούν

 

Όποιος

 

Τις Μέρες Αυτές

(Και) Αυτό Είναι

 

Κάθε

 

Συμπέρασμα [3]

Μυστρά

Διαβάσματα [138] – Αρτούρο Πέρεθ-Ρεβέρτε

«Αναμφισβήτητα. Επί μισό αιώνα η Ευρώπη ορκιζόταν στο όνομά του. Οι δύο Αμερικές έστελναν πλοία με αποκλειστική αποστολή να μεταφέρουν μυθιστορήματά του, που διαβάζονταν εξίσου στο Κάιρο, στη Μόσχα, στην Κωνσταντινούπολη και στο Σαντερναγκόρ. . . Ο Δουμάς ρούφηξε την ύπαρξη, την απόλαυση και τη δημοτικότητα ως τα όρια τους. Έζησε και απόλαυσε, βγήκε στα οδοφράγματα, χτυπήθηκε σε μονομαχίες, είχε δίκες, ναύλωσε πλοία, πλήρωσε οικοτροφεία από την τσέπη του, αγάπησε, έφαγε, χόρεψε, κέρδισε δέκα εκατομμύρια και ξόδεψε είκοσι και πέθανε γλυκά, όπως ένα παιδί που κοιμάται. . .»

 

Αρτούρο Πέρεθ-Ρεβέρτε, «η λέσχη «Δουμάς» ή η σκιά του Ρισελιέ», Πατάκης, Δεκέμβριος 2013, ISBN: 978-960-600-602-9, Μετάφραση: Δημήτρης Δημουλάς, «IX. Ο βιβλιοπώλης της οδού Βοναπάρτη», Σελίδα 252.