Διαβάσματα [140] – Javier Marias

Don’t forget, Jacobo, the Second World War felt like a battle for survival. And it was, it really was. And in wars like that the limits on what one can acceptably do are constantly broadening out, almost without one realizing it. Times of peace judge times of war very harshly, and I’m not sure how far it’s possible to make such a judgment. They are mutually exclusive: in time of war, for example, peace is inconceivable—and vice versa, a fact that tends to be overlooked. Nevertheless, there are still things that do seem reprehensible even while they’re happening or being perpetrated in the most permissive of times, and you see, all those …yes, vile deeds, I suppose …were kept hidden at the time as well, when the War was being waged and no one knew how it would end.

Μη ξεχνάς, Jacobo, πως ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος έδινε την αίσθηση μάχης για επιβίωση. Και ήταν, πράγματι ήταν. Και σε πολέμους σαν αυτόν τα όρια για το τι είναι αποδεκτό να κάνει κάποιος συνεχώς διευρύνονται, σχεδόν χωρίς να το συνειδητοποιούμε. Στον καιρό της ειρήνης κρίνουμε τον καιρό του πολέμου με μεγάλη σκληρότητα  και δεν είμαι σίγουρος πόσο είναι δυνατό να εκφέρουμε μια τέτοια κρίση. Είναι αμοιβαία αποκλειόμενα: σε καιρό πολέμου, για παράδειγμα, η ειρήνη είναι αδιανόητη – και αντιστρόφως, ένα γεγονός που έχουμε την τάση να παραβλέπουμε. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν ακόμα πράγματα τα οποία πραγματικά μοιάζουν κατακριτέα ακόμα και όταν συμβαίνουν ή προετοιμάζονται στους πιο ανεκτικούς των καιρών και βλέπεις, όλα αυτά. . . ναι, οι αισχρές πράξεις, υποθέτω, κρατήθηκαν μυστικές τον καιρό επίσης που διεξαγόταν ο Πόλεμος και κανένας δεν γνώριζε πώς θα μπορούσε να τελειώσει.

 

Javier Marias, “Your Face Tomorrow Volume 3 Poison, Shadow and Farewell”, Penguin Modern Classics, 2018, ISBN: 978-0-241-33806-3, Μετάφραση από τα Ισπανικά: Jull Costa, Μετάφραση από τα Αγγλικά: αείποτε, Σελίδα 480.