Η αληθινή σιωπή στον κόσμο είναι λίγη, σαν την αλήθεια. Υποβάλλει και μεγαλουργεί όπως αυτή. Σου διαπερνάει το λογισμό σα μια δέσμη καθαρής ημέρας. Ορμάει μέσα σου, σου ξεδιπλώνει τις πτυχές. Όπως ένας μυστικός ήλιος σε διαποτίζει ανάμεσα απ’ τις ραφές του κρανίου σου.
Μενέλαος Λουντέμης, «τα πλοία δεν άραξαν», Εκδόσεις Πατάκη, Αθήνα, Φεβρουάριος 2019, ISBN: 978-960-16-8167-2, «ήθελα να ’ξερα ποιος είν’ αυτός ο νέος», σελίδα 74.
Ίσως, μια σκέψη που κάνω τώρα, η αληθινή σιωπή προυποθέτει και αποδοχή, του εαυτού αλλά και των άλλων, οπότε δεν χρειάζεται να πείσεις ή να κάνεις κριτική ή να πεις την άποψη σου. Έτσι έχει νόημα και ουσία για μένα. Όχι;
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλησπέρα Ολίγιστε :)
Έχει, και η σιωπή, τις γωνίες, τις επιφάνειες και την διαφορετική ερμηνεία ανάλογα με την οπτική γωνία του εσωτερικού ή του εξωτερικού παρατηρητή.
ΔιαγραφήΝα είσαι Καλά Fish eye,
Καλή Εβδομάδα :)
Μεγάλος πνευματικός άνθρωπος, δημιουργός, σκεπτικιστής. Και κάθε του απόσπασμα ένα μεγάλο κομμάτι ζωής και σκέψης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα Ολίγιστε.
Ομολογώ ότι τον Μενέλαο Λουντέμη τον είχα ταυτίσει με τα μυθιστορήματά του της σειράς "Ένα παιδί μετράει τα άστρα". Το να διαβάσω τα διηγήματά του, στο πιο πάνω, βιβλίο αποτέλεσε για εμένα μια εξαιρετικά ευχάριστη έκπληξη. Θα αναζητήσω και άλλα βιβλία του.
ΔιαγραφήΚαλησπέρα, λοιπόν, και
Καλή Εβδομάδα :)