Πόσο ωραία θα έγραφα αν δεν υπήρχα! Αν ανάμεσα στη λευκή σελίδα και τον αναβρασμό των λέξεων και τον ιστοριών που παίρνουν μορφή κι εξαφανίζονται, χωρίς κανένας να τις γράψει, δεν έμπαινε στη μέση εκείνο το ενοχλητικό διάφραγμα που είναι ο εαυτός μου! Το στυλ, το γούστο, η προσωπική φιλοσοφία, η υποκειμενικότητα, η παιδεία, η βιωμένη εμπειρία, η ψυχολογία, το ταλέντο, τα κόλπα του επαγγέλματος: όλα τα στοιχεία που κάνουν όσα γράφω ν’ αναγνωρίζονται ως δικά μου, μου φαίνονται ένα κλουβί που περιορίζει τις δυνατότητές μου. Αν ήμουν μονάχα ένα χέρι, ένα χέρι ακρωτηριασμένο που κρατάει μια πένα και γράφει. . .
Ίταλο Καλβίνο, «ΑνΜια Νύχτα Του Χειμώνα Ένας Ταξιδιώτης», Εκδόσεις Καστανιώτη – Εικοστός Αιώνας, 2009, ISBN: 978-960-03-4882-8, Μετάφραση: Ανταίος Χρυσοστομίδης, Κεφάλαιο Όγδοο, Σελίδα 217.
