Άχρηστη γνώση

Το ρο

Λοιπόν

Παλιά

Δασυνόταν

Διαβάσματα [194] - Διδώ Σωτηρίου

Πήρα τρεχάλα το δρόμο, βγήκα στην προκυμαία. Κείνη τη στιγμή τα πολεμικά σήκωναν άγκυρα. Από τα φουγάρα τους έβγαινε πυκνός, μαύρος καπνός. Οι άνθρωποι στο Και μαρμαρώσανε. Δεν ανασαίνανε, δε μιλούσανε, δε ζούσανε. Μοιάζανε σαν τις πέτρινες πλάκες στα μεζαρλίκια, η μια πίσω απ’ την άλλη. . .  Μα τι λέω; Μόνο οποίος έθαψε το σπλάχνο του και άκουσε το τρίξιμο του φέρετρου την ώρα που το κατεβάζουνε στον τάφο, μόνο αυτός μπορεί να νιώσει τι ’ταν για μας κείνη η στιγμή.

 

Διδώ Σωτηρίου, «Ματωμένα Χώματα», Κέδρος, 2008, ISBN: 978-960-04-3803-1, «Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ» XVI, Σελίδα 343.

Πρωί

Βεράντα

Τα ονόματά τους

Ένα μπουκέτο

Τις συλλογίστηκα