Τρίτη 15 Μαΐου 2018

Συμβουλή


7 σχόλια:

  1. εγω παντως δεν κανω εξυπηρετησεις, επισης πολλοι ανθρωποι δεν δινουν ουτε στο διαολο λιβανι! Συγκριτικα και σφαιρικα λειτουργουμε παντα, αλοιμονο αν βγαζαμε συμπερασματα απο το πουθενα!
    Οι μεγαλες προσδοκιες, υπαρχουν γιατι καλυπτουν κατι πιστευω, κλεινουν χαραμαδες, γλυκαινουν τη γενικοτερη σκληροτητα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τελικά, νομίζω, συμφωνούμε. Κατά μία έννοια παρήγορο. . . :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ούσα σε ελαφρώς απαισιόδοξη διάθεση θα έλεγα να μην έχουμε μεγάλες προσδοκίες γενικότερα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δύσκολο, και απάνθρωπο ίσως, το να μην έχουμε προσδοκίες. "Μέτρον άριστον", θα έλεγα, και πάμε! Χαμογέλα Casper (κάνει τους άλλους να ανησυχούν)! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Οι μεγάλες προσδοκίες είναι ανάσα, κάποτε. Κίνητρο και "τόπος" όπου θέλεις να φτάσεις. Να μην κρύβονται πίσω από μικρές εξυπηρετήσεις, όχι, γιατί αυτό τις μικραίνει κι εκείνες. Γιατί να κρύβονται, μάλιστα; Να μισοφαίνονται, είναι γλυκύτερο, γοητευτικό. Και να μισοφαίνονται μέσα από ουσιώδη πράγματα, ακόμη καλύτερα. Χαιρετώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Συμφωνώ και για το "ανάσα" και για το "τόπος". Για το "κρύβονται" και το "μισοφαίνονται" τα πράγματα είναι διαφορετικά. Υπάρχουν προσδοκίες που δεν τολμάς να από την αρχή ούτε
    καν "μισοδείξεις". Προσδοκίες που υπάρχουν αλλά η ευόδωσή τους απαιτεί συμμετοχή και ενός άλλου προσώπου οι προθέσεις του οποίου είναι από άγνωστες μέχρις ίσως και μη θετικές (για να μην γράψω αρνητικές) λόγω "ειδικών" καταστάσεων. Είναι ακριβώς για τον λόγο αυτό που προχωράς στις μικρές εξυπηρετήσεις με την ελπίδα ότι το άλλο αυτό πρόσωπο, κάποια στιγμή, θα αντιληφθεί, θα κατανοήσει και θα συγκατανεύσει. Το ζήτημα είναι ότι με τον τρόπο αυτό πέφτεις στην παγίδα και συντηρείς ίσως μια κατάσταση που βαλτώνει και δεν οδηγεί πουθενά (θυμήσου τις πιο πάνω "ειδικές" καταστάσεις"). Μιλώ για τον έρωτα. Αφτό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή