Διαβάσματα [097] - Μάγκι Ο΄Φάρελ

Με το χέρι ακόμη στα χείλη η Άγκνες χαμηλώνει τα μάτια και περιεργάζεται την κόρη της. Το κομμάτι του εαυτού της που έχει γιατροπορέψει αδιάθετους, αρρώστους, ανανήψαντες, τεμπέληδες που καμώνονται ότι ασθενούν, πενθούντες και παράφρονες, συλλογιέται: Κοντεύει. Το άλλο της κομμάτι, που θήλασε και φρόντισε και νοιάστηκε και χάιδεψε και τάισε κι έντυσε κι αγκάλιασε και φίλησε αυτό το παιδί, μονολογεί: Δεν μπορεί, αδύνατον, όχι την κόρη μου, σε παρακαλώ.

Μάγκι Ο΄Φάρελ, «ΑΜΝΕΤ», ΨΥΧΟΓΙΟΣ, Φεβρουάριος 2021, Μετάφραση: Αύγουστος Κορτώ, ISBN: 978-618-01-3798-9, σελίδα 258.

Διηνεκές

 

Κακές συνήθειες

Διαβάσματα [096] - Ιλδεφόνσο Φαλκόνες

Η Μαρία είχε πάντα έτοιμο το φαγητό για τον Αρνάου. Του έβγαζε τα παπούτσια. Τον έπλενε και περιποιόταν με προσοχή και τρυφεράδα τις αμυχές και τα τραύματα. Κι επίσης, η Μαρία ήταν πάντα διαθέσιμη στο κρεβάτι. Μέρα τη μέρα, ο Αρνάου ανακάλυπτε ό,τι μπορούσε να επιθυμήσει ένας άντρας: φαγητό, καθαριότητα, υπακοή, προσοχή, αλλά και το κορμί μιας νεαρής και χαριτωμένης γυναίκας. Ναι, Αρνάου. Όχι, Αρνάου. Η Μαρία ποτέ δεν του αντιμιλούσε. Αν ήθελε κερί η Μαρία παρατούσε ό,τι έκανε για να του το δώσει. Αν φαινόταν απόμακρος, εκείνη πήγαινε κοντά του. Όταν ο Αρνάου ανέπνεε, η Μαρία έτρεχε να του φέρει τον αέρα.

Ιλδεφόνσο Φαλκόνες, «Η Παναγιά της Θάλασσας», ΠΑΤΑΚΗΣ, Ενδέκατη Εκτύπωση: Σεπτέμβριος 20196, Μετάφραση: Αγαθή Δημητρούκα, ISBN: 978-960-16-2767-0, Κεφάλαιο 24, σελίδα 296.

Εκ πείρας δια πυρός

Χ2

Απορία [Δέκατη τρίτη]