Με το χέρι ακόμη στα χείλη η Άγκνες χαμηλώνει τα μάτια και περιεργάζεται την κόρη της. Το κομμάτι του εαυτού της που έχει γιατροπορέψει αδιάθετους, αρρώστους, ανανήψαντες, τεμπέληδες που καμώνονται ότι ασθενούν, πενθούντες και παράφρονες, συλλογιέται: Κοντεύει. Το άλλο της κομμάτι, που θήλασε και φρόντισε και νοιάστηκε και χάιδεψε και τάισε κι έντυσε κι αγκάλιασε και φίλησε αυτό το παιδί, μονολογεί: Δεν μπορεί, αδύνατον, όχι την κόρη μου, σε παρακαλώ.
Μάγκι Ο΄Φάρελ, «ΑΜΝΕΤ», ΨΥΧΟΓΙΟΣ, Φεβρουάριος 2021, Μετάφραση: Αύγουστος Κορτώ, ISBN: 978-618-01-3798-9, σελίδα 258.
χμ ενδιαφέρον πρέπει να είναι, καλημέρα Νικ. καλό σ/κ
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα Στελ.,
ΔιαγραφήΚαλό μα κομμάτι κουραστικό. Έτσι που διαφημίστηκε το περίμενα καλύτερο. . .
Να είσαι Καλά!
Ω εξαιρετικά δραματολογικό στοιχείο. Δεν το γνωρίζω το βιβλίο αλλά το απόσπασμα εξιτάρει φίλε μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό σου μήνα.
Καλησπέρα Γιάννη,
ΔιαγραφήΚαλό μα όχι, κατά τη γνώμη μου, εξαιρετικό.
Να είσαι Καλά!