Η Μαρία είχε πάντα έτοιμο το φαγητό για τον Αρνάου. Του έβγαζε τα παπούτσια. Τον έπλενε και περιποιόταν με προσοχή και τρυφεράδα τις αμυχές και τα τραύματα. Κι επίσης, η Μαρία ήταν πάντα διαθέσιμη στο κρεβάτι. Μέρα τη μέρα, ο Αρνάου ανακάλυπτε ό,τι μπορούσε να επιθυμήσει ένας άντρας: φαγητό, καθαριότητα, υπακοή, προσοχή, αλλά και το κορμί μιας νεαρής και χαριτωμένης γυναίκας. Ναι, Αρνάου. Όχι, Αρνάου. Η Μαρία ποτέ δεν του αντιμιλούσε. Αν ήθελε κερί η Μαρία παρατούσε ό,τι έκανε για να του το δώσει. Αν φαινόταν απόμακρος, εκείνη πήγαινε κοντά του. Όταν ο Αρνάου ανέπνεε, η Μαρία έτρεχε να του φέρει τον αέρα.
Ιλδεφόνσο Φαλκόνες, «Η Παναγιά της Θάλασσας», ΠΑΤΑΚΗΣ, Ενδέκατη Εκτύπωση: Σεπτέμβριος 20196, Μετάφραση: Αγαθή Δημητρούκα, ISBN: 978-960-16-2767-0, Κεφάλαιο 24, σελίδα 296.
Καλησπέρα φίλε μου. Όμορφο απόσπασμα. Δεν γνωρίζω τον συγγραφέα. Εμπιστεύομαι την κρίση σου. Την καλησπέρα μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Γιάννη,
ΔιαγραφήΠρόκειται για κλασικό, θαρρώ, μυθιστόρημα που αξίζει τον κόπο να το διαβάσει κανείς.
Να είσαι Καλά!
Η αναφορά και μόνο στο βιβλίο θολώνει την οθόνη μου... Όποια κι αν είχα η έχω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα,
ΔιαγραφήΕυχαριστώ πολύ! Αυτό!
Να είσαι Καλά!