Ο δρόμωνας που τον μετέφερε από την απέναντι ακτή άραξε
στο λιμάνι του Βουκολέοντα και ο λίγος κόσμος που είχε συνταχτεί μόλις που τον
ζητωκραύγασε. Δεν ήταν επιστροφή στρατηλάτη δεν ήταν επιστροφή ανθρώπου που
προσπάθησε, που είχε πίστη στο παρόν και το μέλλον, που έκανε την πρώτη κρούση
στον εχθρό, που διάγνωσε τις αδυναμίες του, αλλ’ αλίμονο και τις δικές του.
Αδυναμίες όχι προσωπικές, αλλά του καιρού του, της αποδιοργανώσεως, της
ανεμελιάς, της έλλειψης της κάθε ανησυχίας για ό,τι γινόταν πέρα απ’ τα τειχιά
της Κωνσταντίνου Πόλης. Πολέμησε, νίκησε, δεν είχε λάφυρα ούτε σκλάβους· ρηχή η
νίκη του για τους πολλούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου