Γιατί τρία

 

Πόσο [5]

Πόσο καλύτερα θα ήταν τα πράγματα

Σ’ αυτόν τον τόπο αν αντί, μετά μανίας,

Να «αποκαθιστούμε» βλάβες, ζημίες και αδικίες

Απλά προσπαθούσαμε να διορθώσουμε,

Να επαναφέρουμε την ομαλή λειτουργία.

Απορία [Εικοστή Τέταρτη]

Έτσι που τον βίο βιώνω

Μήπως στις παγκόσμιες

Σταθερές θα έπρεπε

Να προστεθεί και μία

Με τ’ όνομα μου;

Μακάριοι

Μακάριοι

Οι από την

Πληροφορία

Παράγοντες

Γνώση

Διαβάσματα [176] – Louis L’ Amour

Έμοιαζε παράξενο, να έχει μια γυναίκα να τη σκέφτεται. Ήταν ένας μοναχικός άντρας, και όπως τόσοι μοναχικοί άντρες γνώριζε πως να αποτιμήσει την αγάπη, την προσοχή, και την εγγύτητα κάποιου. Θυμόταν το θαμπό χρυσάφι των μαλλιών της, και την λεπτή κορμοστασιά της κάτω από το φθαρμένο φόρεμα. Υπήρχε κάτι εξαιρετικό σ’ αυτήν, κάτι που μιλούσε για έναν άλλο κόσμο από τον κόσμο του Mesquite, τον Dan Spencer και αυτούς που τον ακολουθούσαν.

 

Louis L’Amour, “The Collected Short Stories Of, Volume 7 - Frontier Stories”, Bantam Books New York, 2017, ISBN: 978-0-8041-7979-9, Μετάφραση: αείποτε, “The Outlaws of Mesquite”, page 291.

Τι βαρετό!

Τι βαρετό να

Επί δεκαετίες

Κουβαλάς τον

Ίδιο εαυτό

Σήμερα [6]

Να λησμονήσω μη

Να ευχαριστημένος

Είμαι

Συντρώγοντας

Συνειδητοποίησα

Πως μόνο εσένα

Θα ήθελα

Μ’ ανάμεσά μας

Ένα τραπεζάκι

Αγάπη

 

Τώρα που ξέμεινα

Τίποτα σαν

Ένα καλό

Σφουγγάρισμα

Διαβάσματα [175] – Catherine Nixey

   Υπήρξε και μία ακόμα τελική απώλεια. Η απώλεια αυτή μνημονεύεται ακόμα πιο σπάνια από τις άλλες, αλλά είναι με τον τρόπο της εξίσου σημαντική. Η ίδια η ανάμνηση ότι είχε υπάρξει αντίσταση στο χριστιανισμό έσβησε. Η ιδέα ότι οι φιλόσοφοι μπορεί να είχαν αγωνιστεί απεγνωσμένα, με όλα τους τα μέσα, ενάντια στον χριστιανισμό ήταν -είναι- νεκρή. Η ανάμνηση ότι πολλοί έβρισκαν ανησυχητική την εξάπλωση αυτής της βιαίως μισαλλόδοξης θρησκείας εξαφανίστηκε. Η ιδέα ότι υπήρχαν πολλοί που δεν απολάμβαναν, αλλά αντιθέτως σιχαίνονταν το θέαμα του εμπρησμού και της κατεδάφισης των ναών μπήκε -μπαίνει- στην άκρη. Η ιδέα ότι οι διανοούμενοι ένιωθαν φρίκη -και φόβο- στη θέα των βιβλίων που καίγονταν έχει ξεχαστεί.

 

  Ο χριστιανισμός είπε στις επόμενες γενεές ότι η νίκη του επί του παλαιού κόσμου ήταν κάτι που πανηγυρίστηκε από όλους, και οι επόμενες γενιές τον πίστεψαν.

 

Catherine Nixey, «Η Εποχή Του Λυκόφωτος - Η Καταστροφή Του Κλασικού Κόσμου Από Τον Χριστιανισμό», Αλεξάνδρεια, 2022, Μετάφραση: Μιχάλης Λαλιώτης, ISBN: 978-960- 221 -939-3, «Μια Εποχή Τυραννίας Και Κρίσης», Σελίδα 211.

Ερώτημα [3]

Γιατί ανεχόμαστε

Τον εαυτό μας