Υπήρξε και μία
ακόμα τελική απώλεια. Η απώλεια αυτή μνημονεύεται ακόμα πιο σπάνια από τις
άλλες, αλλά είναι με τον τρόπο της εξίσου σημαντική. Η ίδια η ανάμνηση ότι είχε
υπάρξει αντίσταση στο χριστιανισμό έσβησε. Η ιδέα ότι οι φιλόσοφοι μπορεί να
είχαν αγωνιστεί απεγνωσμένα, με όλα τους τα μέσα, ενάντια στον χριστιανισμό
ήταν -είναι- νεκρή. Η ανάμνηση ότι πολλοί έβρισκαν ανησυχητική την εξάπλωση
αυτής της βιαίως μισαλλόδοξης θρησκείας εξαφανίστηκε. Η ιδέα ότι υπήρχαν πολλοί
που δεν απολάμβαναν, αλλά αντιθέτως σιχαίνονταν το θέαμα του εμπρησμού και της
κατεδάφισης των ναών μπήκε -μπαίνει- στην άκρη. Η ιδέα ότι οι διανοούμενοι
ένιωθαν φρίκη -και φόβο- στη θέα των βιβλίων που καίγονταν έχει ξεχαστεί.
Ο χριστιανισμός
είπε στις επόμενες γενεές ότι η νίκη του επί του παλαιού κόσμου ήταν κάτι που
πανηγυρίστηκε από όλους, και οι επόμενες γενιές τον πίστεψαν.
Catherine Nixey, «Η Εποχή Του Λυκόφωτος - Η Καταστροφή Του Κλασικού Κόσμου Από Τον Χριστιανισμό», Αλεξάνδρεια,
2022, Μετάφραση: Μιχάλης Λαλιώτης, ISBN: 978-960- 221 -939-3, «Μια Εποχή Τυραννίας Και Κρίσης», Σελίδα 211.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου