Β.

Μου τηλεφώνησε
Ήθελε
Ν' ακούσει
Τη φωνή της

Μας αρέσουν!

Μας αρέσουν αυτά
Που γράφουμε
Και καταθέτουμε
Γιατί αν δεν
Μας άρεσαν
Δεν θα τα γράφαμε
Κι αν τα γράφαμε
Δεν θα τα καταθέταμε

Εκ Πείρας [6]

Ένα ιδιωτικό
Σύμπαν
Δεν αποτελεί
Ασφαλές
Καταφύγιο

Κάποιες [2]

Παλιές φιλίες
Σαν παλιά
Ξεθωριασμένα
Αυτοκόλλητα

Σταγόνα

Δεν να
Ταυτοποιήσεις
Μια ωκεανού
Σταγόνα
Γίνεται

Κι όμως

Η άνοστη
Γνώση
Υπάρχει

Διαβάσματα [183] – Γουίλλιαμ Φώκνερ

Δύο κίσσες έφτασαν ποιος ξέρει από πού, έφεραν βόλτες μέσα στη ριπή του ανέμου σαν πλουμιστά κουρέλια από ύφασμα ή χαρτί και μούλωξαν στις μουριές, και πάλευαν να ισορροπήσουν στο κλαδί τους με άγαρμπο κουνιάρισμα και τσιρίδες, και όλο να τραμπαλίζονται αντιστεκόμενες με τραχιά σκουξίματα στον άνεμο που τις παράσερνε και τις αναφουφούλιαζε σαν κουρελόπανα ή κουρελόχαρτα. Στην ομήγυρη καταφτάνουν σε λίγο άλλες τρεις και άρχισαν τραμπάλα στα κλαδιά με άγριο ξεφωνητό.

Γουίλλιαμ Φώκνερ, «Η Βουή Και Η Μανία», Καστανιώτης, Οκτώβριος 2018, ISBN: 978-960-03-6493-4, Μετάφραση: Παύλος Μάτεσις, * Απριλίου 8η *, 1928, Σελίδα 347.

Τι να

Να αισθάνεσαι
Όσο μπορείς
Να αισθάνεσαι

E;!

Ποιο το πλήθος
Των λέξεων
Που από
Το στόμα μου
Βγήκαν;

Δεν όλα

Δεν όλα
Με τη λογική
Ξεκλειδώνουν

Τελικό συμπέρασμα

Σε κάθε βιβλίο
Στα Ελληνικά ή
Μεταφρασμένο
Υπάρχει τουλάχιστον
Ένα αηδιαστικό
«Εισχωρεί μέσα»