Είχα μια ελπίδα ότι θα ξαναδενόμασταν με φίλη η οποία αποδείχτηκε μάταια. Μετά, σκέφτηκα για 1000στή φορά πως ποτέ δεν είμασταν ουσιαστικά φίλες, ποτέ δεν σταθήκαμε η μία στην άλλη, η κάθε μια έκανε τη ζωή της όπου μέσα η άλλη με τον α ή τον β τρόπο δεν χωρούσε. Πώς λοιπόν να ξαναδέναμε αφού ποτέ δεν;;; Πολύ ωραία το είπες, αυτοκόλλητα που έχουν ξεθωριάσει. Εγώ θα έλεγα, αυτοκόλλητα από οποία έφυγε η κόλλα. Υπήρχε όμως ποτέ; Αυτή η αληθινή κόλλα που φέρνει πιο κοντά τους ανθρώπους κι όχι να νομίζουμε ότι είμαστε κοντά γιατί πχ αυτή είναι η δική μας ανάγκη. Τα συναισθήματα των άλλων σε βάθος χρόνου αποδεικνύονται, όπως και τα δικά μας βέβαια. Καλημέρα Νικ. καλό σ/κ να έχεις :)
Είχα μια ελπίδα ότι θα ξαναδενόμασταν με φίλη η οποία αποδείχτηκε μάταια. Μετά, σκέφτηκα για 1000στή φορά πως ποτέ δεν είμασταν ουσιαστικά φίλες, ποτέ δεν σταθήκαμε η μία στην άλλη, η κάθε μια έκανε τη ζωή της όπου μέσα η άλλη με τον α ή τον β τρόπο δεν χωρούσε. Πώς λοιπόν να ξαναδέναμε αφού ποτέ δεν;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ωραία το είπες, αυτοκόλλητα που έχουν ξεθωριάσει.
Εγώ θα έλεγα, αυτοκόλλητα από οποία έφυγε η κόλλα. Υπήρχε όμως ποτέ; Αυτή η αληθινή κόλλα που φέρνει πιο κοντά τους ανθρώπους κι όχι να νομίζουμε ότι είμαστε κοντά γιατί πχ αυτή είναι η δική μας ανάγκη.
Τα συναισθήματα των άλλων σε βάθος χρόνου αποδεικνύονται, όπως και τα δικά μας βέβαια.
Καλημέρα Νικ.
καλό σ/κ να έχεις :)
Καλησπέρα Στελ,
ΔιαγραφήΜεγάλο (και) το ζήτημα φιλία και "φιλία". . .
Καλό βράδυ, Καλή Εβδομάδα! :)