Αν Δεν Το Ένα Το Άλλο

Αν η δήλωση

Δεν αναιρούσε

Το δηλούμενο

Κατάμουτρα

Θα σου έλεγα

Δεν υπάρχεις

Metro (Γ1) [2]

Τρία έτη

Μετά

Ένας ώμος

Γυμνός

Ο δικός Σου

Προς Αποφυγήν Παρεξηγήσεων

Στο διαδίκτυο

(Σε) Έψαξα

(Σε) Βρήκα

(Σε) Άκουσα

Τη γνώμη

Που σχημάτισα

Την κρατάω

Για τον εαυτό μου

Προκειμένου Περί Πλήθους

Με παρηγορεί

Η σκέψη

Ότι κάποιος

Κάπου

Ενδεχομένως

Γνωρίζει

Την ακριβή

Απάντηση

Σε ερωτήματα

Του τύπου

Πόσοι είναι

Οι κόκκοι

Της άμμου

Και Δεν Είναι Καθόλου Καλή

Κάθε που

Σε συλλογίζομαι

Στα χείλη

Μια λέξη

Ανεβαίνει

Μοιάζει Και Είναι

Πλεύση

  Σε πέλαγος

   Δευτερολέπτων

  Η κάθε μου
Μέρα

Επί Της Πατησίων, Στα Μπλε

Μια

 «Καλημέρα!»

   Θα ήταν

    Ένας τρόπος

   Να σου πω

  Πόσο όμορφη

Είσαι

Καθημερινότητα

Πρώτα

  Οι τρύπες

    Μετά

Η δυναμίτιδα

Αφιλοκερδώς

Πρόσεξε,

 Μια μύγα
  Στο σπαθί σου!

Υπενθύμιση

«Δεν μπορούμε

να πούμε

τίποτα,

αφού

δεν μπορούμε

να τα πούμε

όλα»