Απ’ όλα αυτά νομίζω πως βγαίνει το συμπέρασμα ότι είναι επικίνδυνο να διεγείρει κανείς τα πάθη των άλλων. Γατί, όταν το πάθος κοπάζει, οι σπίθες που έχουν πεταχτεί είναι ενδεχόμενο στο τέλος να κάψουν τα δεμάτια που είναι στοιβαγμένα ολόγυρα στη φωτιά. Άλλωστε ο Σαβαναρόλα – όπως οι περισσότεροι φανατικοί της θρησκείας – δεν μπορούσε να καταλάβει πως τίποτα δεν κουράζει τόσο γρήγορα όσο ο ενθουσιασμός για το καλό. Οι Φλωρεντινοί υποχρεώθηκαν να επιλέξουν ανάμεσα στα εκλεπτυσμένα ενδύματα, στα πορνογραφικά βιβλία και στα πλούσια γεύματά τους, από τη μία, και στη θρησκοληψία τους, από την άλλη. Διάλεξαν το πρώτο.
Ντέϊβιντ Μάντσεν, «Τα Απομνημονεύματα ενός Γνωστικού Νάνου», Ψυχογιός, Πρώτη έκδοση: Ιούνιος 2000, ISBN: 960-274-221-6, Μετάφραση: Μίρκα Σκάρα, Πρόλογος στην ελληνική έκδοση: Νότης Κατσέλης, - 1496 και εξής, Σελίδα 118.
Πολύ συγκεκριμένο ανάγνωσμα φίλε μου. Θαυμάζω την επιλογή των βιβλίων, που έχεις στη διάθεσή σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην καλησπέρα μου Ολίγιστε.
Καλημέρα Γιάννη,
ΔιαγραφήΣταγόνα στον ωκεανό τα διαβάσματά μας. . .
Καλή Κυριακή!