Ο Χάρβεϋ με τον Νταν και τους υπόλοιπους στάθηκαν
παράμερα, γνέφοντας ο ένας στον άλλο καταχαρούμενοι. Μα ο Ντίσκο με τον Σόλτερς
λογοφέρανε ως το απόγευμα. Ο Σόλτερς επιμένοντας πως ένα πλοίο με ζωντανά είναι
στην ουσία ένας αχυρώνας σε γαλάζια νερά και ο Ντίσκο υποστηρίζοντας πως έστω
κι αν είχε έτσι το θέμα, οι καλοί τρόποι και η τιμή των ψαράδων απαιτούσαν να
κρατήσει «αυτά τα πράγματα χώρια». Ο Λονγκ-Τζον κάθισε σιωπηλός για λίγο –
θυμωμένος καπετάνιος σημαίνει πλήρωμα δυστυχισμένο – κι ύστερα μίλησε στο
τραπέζι την ώρα του φαγητού.
«Και γιατί σκάτε
τι θα πουν αυτοί;» είπε.
Ράντγιαρντ
Κίπλινγκ, “Δαίμονες
των κυμάτων», Καστανιώτης - FAQ, 2010, ISBN: 978-960-03-5073-9, Μετάφραση:
Μαίρη Κιτσικοπούλου, Κεφάλαιο 6, Σελίδα 90.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου