«Τότε γιατί
παραπονιέστε;» ξέσπασαν ο Τανκρέντ και ο Γκασπάρ.
«Μα ακριβώς για
το ότι κανείς δεν παραπονιέται! Η αποδοχή του κακού το επιδεινώνει – το κάνει
διαστροφή, κύριοι, επειδή καταλήγουμε να μας αρέσει. Παραπονιέμαι, κύριε, -
επειδή δεν κλοτσάμε – επειδή παριστάνουμε ότι φάγαμε ένα υπέροχο δείπνο ενώ
έχουμε φάει ένα απλό ραγού, και δείχνουμε απόλυτα ικανοποιημένοι μετά από ένα
γεύμα της δεκάρας. Δεν επαναστατούμε. . .»
Αντρέ Ζιντ, “Ο Προμηθέας Ελεύθερος δεσμώτης», Καστανιώτης - FAQ, 2010, ISBN: 978-960-03-5074-6, Μετάφραση: Γεωργία Ζακοπούλου, «Τέλματα
– Το Συμπόσιο», Σελίδα 58.
Ζούμε σε μια εποχή που καθόλου τυχαία και εντελώς χειριστικά, μας διδάσκουν να είμαστε ευχαριστημένοι με ό,τι μας δίνεται. Ταυτίζομαι απόλυτα με το απόσπασμα που επέλεξες Ολίγιστε. Δεν επαναστατούμε! Από αδράνεια αλλά και γιατί δεν ξέρουμε τον τρόπο να το κάνουμε. Κι έτσι κινδυνεύουμε να χάσουμε κι αυτά που έχουμε :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό βράδυ
φιλιά :-)
στελ.
ΔιαγραφήΚαλησπέρα Στελ,
ΔιαγραφήΣπάνιο οι "μπροστάρηδες" πράγμα κι αν εμφανιστούν σκοτεινά τα κίνητρα. Ζούμε σε δύσκολες εποχές. . .
Καλή Χρονιά Στελ!
Φιλιά!