Διαβάσματα [200] – Javier Marias

Όμως, όπως συχνά έχω πει προηγουμένως, ο χώρος είναι η μόνη αληθινή αποθήκη του χρόνου, του παρελθόντα χρόνου. Κι αυτή είναι η αιτία που, όταν επιστρέφεις σε μία οικεία πόλη, ο χρόνος υφίσταται μια σύντομη, ξαφνική συμπίεση, και αυτό που προχθές ήταν μακριά στη Μαδρίτη καθίσταται σήμερα πλαστά κοντινό στη Βενετία. Μετά από κάποια διστακτικά βήματα, αυτά τα ίδια βήματα αυτομάτως σε οδηγούν σε διαδρομές που χθες είχες φαινομενικά λησμονήσει, και τις οποίες ξαφνικά θυμάσαι. Σχεδόν χωρίς να το σκεφτείς, λες: θα πρέπει να κατηφορίσεις προς τα εκεί για να φτάσεις σε αυτό και σε αυτό το σημείο και για να προσεγγίσεις όταν δεν καλοθυμάσαι προσανατολίζεσαι προς αυτή την κατεύθυνση, και ποτέ δεν χάνεσαι ή βαδίζεις λανθασμένα.

 

Javier Marias, “Between Eternities And Other Writings”, Vintage International, 2017, ISBN: 978-1-101-97210-6, Μετάφραση: από τα Ισπανικά: Margaret Jull Costa – από τα Αγγλικά: αείποτε, “Venice, An Interior – The Things We Carry With Us”, Σελίδα 87.