Σε Μία

Εν αγνοία

Προετοίμασες

Το θαύμα

Εν γνώσει

Δεν το

Πραγματοποιείς

Πρόταση

Επί δέκα

Λεπτά

Αμίλητοι

Ο ένας

Απέναντι

Στον άλλο

Ό,τι νιώσουμε

Ό,τι καταλάβουμε

Μήπως

Συγκεκριμένες

Κινήσεις

Σε απρόβλεπτες

Συναντήσεις

Δείχνουν
Προμελέτη

ΣΜΣΦ

Αίφνης· όλα είναι το πρόσωπό σου.

ΚΚ

Εδώ και ώρα

Παλεύω με τις

Φωτογραφίες σου 

Όπως Το Σκέφτηκα

Ζωές

Που ζωές

Άλλες
Ζουλάνε

Περί Βάρους

Τι βάρος

Να σηκώνεις

Το βάρος

Μιας

Που δεν έχει

Μία Σκέψη

Ζούμε

Σε μία

Κοινωνία

Του περίπου

Του ίσως
Και του αν

Και Αν

Η παρουσία σου

Δεν με χαροποιεί

Η απουσία σου

Με θλίβει

Έξι Δεκεμβρίου

Μου ευχήθηκαν

Πολλές και πολλοί

Πλην μίας

Ως συνήθως

4λ, 19δ Και Μία Απορία

Για πόσο χρόνο
Η συνομιλία μας
Θα αιωρείται
Στο μυαλό σου

Επέτειος

Τέσσερα έτη

Και το καλύτερο

Αναμένεται

Εξακριβωμένο

Το να χαρίζεις

    Μουσική

          Ουδόλως εγγυάται

   Συναισθηματική

Επικοινωνία

Τώρα Που Μεγάλωσα

Δυσκολεύομαι να παραδεχτώ

Ότι κάποιοι από τους

Ανθρώπους που συνάντησα

Και συναναστράφηκα

Ή το προσπάθησα

Ήταν τελικώς

Τενεκέδες ξεγάνωτοι

Αν, Λέμε

Αν ήσουν

Βασίλισσα

Θα ήσουν

Μία κακή

Βασίλισσα

Μέχρι Να Την Αλλάξω

Κάθε που ανοίγω

Τον Η/Υ

Της Τ47

Μια εικόνα σου

Προσμένει

Το σύνθημα

Αν Υπήρχε

Μια

Χωροχρονογομολάστιχα

Θα βοηθούσε

Ποικιλοτρόπως

Χάικου [1]

Από το άσπρο

Πέρασες στο μαύρο και

Χάθηκες στο γκρι

Μήπως

Μηδενική
Ανοχή

Πίσω Κοιτάζοντας

Σειρά

 Λαμπρή

  Προσδοκιών

    Διαψευσμένων

Κοιτάζοντάς Τες

Ο χρόνος

 Ομορφαίνει

  Τις φωτογραφίες

Έρωτες

Εφηβικοί

Αγιοποιημένοι

Γεροντικοί

Καταφρονεμένοι

Ψηφιακή Φωτογραφία

Μηδέν

 Και ένα

  Που ενίοτε

 Δίνουν

Χαρά

Αισθήματα

Την μουσική

Πιστεύω

Εσένα

Όχι

Ερωτηματικό

Να

  Πω

      Εγώ

      Εσύ

   Θα

Νιώσεις

Το Μόνο Σίγουρο

Ο απέναντι

Δεν βλέπει

Αυτό

Που εσύ

Αντικρίζεις

Στον

Καθρέφτη σου

Το Τι και Το Πως

Η καθημερινή

Ανάμνηση

Συμβάντων ή

Γεγονότων

Δυσχεραίνει

Την καταπραϋντική

Δράση

Του χρόνου

Είναι Και Αυτό

Απίστευτο

Πως εσύ

Κι εγώ

Ανταλλάξαμε

Κάποτε

Μουσική

Και στίχους

Πόσο

Όσο έφτανε

Το μυαλό μου

Άπλωσα

Τα πόδια μου

“Λαοδικείς” (Τόμας Χάρντυ)

Τρία

Τέσσερα

Κεφάλαια

Ημερησίως

Ως φάρμακο

Να Έχω Κατά Νου

Να μην

Αιφνιδιαστώ

Αν

Συναπαντηθούμε

Ομολογία

Τι τα θέλετε

Είμαι

Ένας άνθρωπος

Που του αρέσει

Η ομοιομορφία

Στα Βιβλία Της Ζωής

Σε άλλους

Αφιερώνονται

Κεφάλαια

Και άλλοι

Θάβονται

Σε

Υποσημειώσεις

Να Μην

Να μην

Θέλουμε

Να θέλουμε

Κάποιες

Φορές

Συμβαίνει

Παράπονο [02:53]

Τόσα ίχνη

Και ούτε μία
Να τα ακολουθήσει

Φ., Χ. Και Άλλα Αρχικά

Κάτω

Από τόνους

Δευτερολέπτων

Σας έθαψα

Με Τρεις Λέξεις

Σιωπή
Λόγου
Πώμα

“Αλλ’ Άλλος Άλλω Καρδίην Ιαίνεται”

Άλλοι

Ταξιδεύουν

Με αυτοκίνητα,

Πλοία,

Τρένα

Και άλλοι

Με νότες

Και λέξεις

[Για το ρητό του τίτλου: εδώ]

Κυριακή

Και το

Τελευταίο

Δευτερόλεπτο

Του ύπνου
Στράγγιξα

Θα Σ' Αγαπώ

Γιώργος Χατζηνάσιος

Γιάννης Καλαμίτσης

Δήμητρα Γαλάνη

Και

Κολλημένο

Εδώ και μέρες

Στο μυαλό μου:

Αλήθεια

Ω αλήθεια
Πόσες
Γωνίες
Έχεις

Των Άλλων

Το να υιοθετείς

Τα προβλήματα

Των άλλων

Μπορεί και να

Σημαίνει

Ότι αποφεύγεις

Τα δικά σου

Όχι

Δεν αισθάνομαι

Την ανάγκη

Να απολογηθώ

Για τα μονοπάτια

Που η σκέψη μου

Παίρνει

Ξημερώματα

Θα σου

Δώσω

Το κλειδί

Ξημερώματα

Να ’ρθεις

Σιμά μου

Να πλαγιάσεις

Καθ' Οδόν

Το να μην

Επιθυμείς

Να (της)

Πεις

Μπορεί

Και να

Οφείλεται

Στην κατάσταση
Του νου

Τα Γιατί Και Τα Διότι

Τα Γιατί
Αιωρούνται
Τα Διότι
Εδράζονται

Μπουκαμβίλια

Θα μου άρεσε

Πολύ

Να μου

Επιτρέψεις

Να σε

Φωτογραφίσω

Άννα Καριένινα [02]

“- Όχι, δεν κάνετε λάθος, είπ' η Άννα αργά, ρίχνοντας μια απεγνωσμένη ματιά στην ψυχρή μορφή του. Δεν κάνετε λάθος. Ήμουν, και δεν μπορούσα να μην είμαι, κυριευμένη από τρομερή απελπισία. Ακούω τόσην ώρα εσάς, κι ο νους μου είναι σε κείνον. Τον αγαπώ. Είμαι ερωμένη του. Κι εσάς, δεν μπορώ να σας ανεχτώ, σας φοβάμαι, σας μισώ. . . Μεταχειριστείτε με, όπως θέλετε”.

ΛΕΩΝ ΤΟΛΣΤΟΗ: ΑΝΝΑ ΚΑΡΙΕΝΙΝΑ ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ - ΚΕΦΑΛΑΙΟ 29 (Μετάφραση Κ. Μακρή, ΤΟ ΒΗΜΑ – ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ – ΡΩΣΟΙ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ)

Άννα Καριένινα [01]

“Η κυρία έσβησε εκ προθέσεως το φως των ματιών της, όμως κείνο, ενάντια στη θέλησή της, λαμπύριζε στο αδιόρατο χαμόγελο”.

ΛΕΩΝ ΤΟΛΣΤΟΗ: ΑΝΝΑ ΚΑΡΙΕΝΙΝΑ ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ - ΚΕΦΑΛΑΙΟ 18 (Μετάφραση Κ. Μακρή, ΤΟ ΒΗΜΑ – ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ – ΡΩΣΟΙ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ)

Δευτέρα Με Σάββατο

Πρωινό ξύπνημα

Ελαφρύ πρωινό

Πότισμα ή Η/Υ

Μπάνιο στη θάλασσα

Ντουζ
Καφές και

Διάβασμα στη βεράντα

Μεσημεριανός ύπνος

Φαγητό

Διάφορα  ή Η/Υ

Ταινία στην τηλεόραση

Ύπνος

Περί Έρωτος, Αγάπης, Ενδιαφέροντος

Κανένας
Δεν σε
Υποχρεώνει
Να ανταποκριθείς
Στα αισθήματα
Του άλλου
Μα το να
Τα σέβεσαι
Είναι
Σπουδαίο

Ολίσθηση

Ούτε ένα

Δεν έχουμε

Τραγούδι

Δικό μας

Αυτόγραφο

Συνέχεια

Είν’ εύκολο
Θαρρείς
Το όνομα σου
Ν’ αντικρίζω
Στα γραπτά μου

Έως Την 31/12/2015

Σε

42 έτη

405.021 λέξεις

1041 σελίδες

Υπάρχεις

Ευκαιρίας Δοθείσης

Τα μάτια μου

Που σ’ αγκαλιάζουνε

Τα χέρια μου

Ζηλεύουν

Κακομοιριά

Το πρόσωπο

Της κακομοιριάς

Είναι ένα

Μεγαλώνοντας

Σήμερα

Διέκρινα

Μια πρώτη

Γραμμή

Παραίτησης

Αυτό Είναι Κάτι

Ένα προς ένα

Να γνωρίζεις

Τα βιβλία σου

Ένα προς ένα

Να τα αγαπάς

Αμαρτία Εξομολογημένη

Αντιπαθώ
Τους
Ανθρώπους
Με
Δυσάρεστη
Φωνή