We can live in continual error,
believing that we have a comprehensible,
stable, graspable life only to find that everything is uncertain, murky,
unmanageable, with no firm foundations; or a complete façade, as if we found
ourselves in the theatre convinced we were in the real world, not realizing
that the lights have gone down, the curtain has gone up and that we’re on stage, not in the audience, or on a cinema screen, unable to escape, trapped in a
film and forced to repeat ourselves with each new showing, transformed into celluloid
and incapable of changing the facts, the plot, the shots, the angle or the light, or the story that someone else has decided
will always be the same.
Javier Marias, “Berta Isla”, ALFRED A. KNOPF, New York 2019, ISBN: 978-0-525-52136-5, Translated
from the Spanish by Margaret
Jull Costa, IV, Page:
179.
Να υποθέσω πως πρόκειται για κάποιο νέο του βιβλίο που δεν έχει μεταφραστεί στα Ελληνικά ακόμη;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤον Χαβιέ Μαρίας τον γνώρισα με τις ''ερωτοτροπίες'' του και το λάτρεψα (το βιβλίο), πρέπει και θέλω να διαβάσω και κάποια άλλη του δουλειά για να έχω καλύτερη άποψη.
Καλή Κυριακή Ολίγιστε
καλό μήνα :)
Ακριβώς. Είναι το τελευταίο του βιβλίο που μεταφράστηκε στα Αγγλικά. Προηγήθηκε το "Between Eternities & Other Writings", το οποίο δεν έχω διαβάσει και το "Thus Bad Begins", το οποίο διάβασα και το βρήκα εξαιρετικό. Τους Ίβηρες συγγραφείς τους Λατρεύω. Ξεκίνησα με τον Σαραμάγκου και συνέχισα με Κάρλος Ρουίθ-Θαφόν, Αρτούρο Πέρεθ-Ρεβέρτε και, βεβαίως, Χαβιέ Μαρίας των οποίων έχω μεγάλο πλήθος βιβλίων. (Και) Την "Berta Isla" την απολαμβάνω. . .
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή Κυριακή,
Καλό Δεκέμβριο :)