2021 - 2022

Διαβάσματα [109] - Javier Marias

Όσοι έχουν κάνει εικασίες για τη μετά θάνατο ζωή ή για τη διατήρηση της συνείδησης πέρα από το θάνατο – αν όντως αυτό είμαστε, συνείδηση – δεν έχουν λάβει υπ’ όψη τον κίνδυνο ή μάλλον τη φρίκη  του να τα θυμόμαστε όλα, ακόμη και όσα δεν ξέραμε: να γνωρίζουμε τα πάντα, όλα όσα μας αφορούν ή στα οποία είχαμε κάποια συμμετοχή, άμεση ή έστω και έμμεση.

Javier Marias, «όταν ήμουν θνητός», Σέλας,  2000, ISBN: 960-7246-43-8, Μετάφραση: Βιβή Φωτοπούλου, «Όταν ήμουν θνητός», Σελίδα 294.

Σχέσεις [16 Μαΐου 2019]

Περί Του Των

 

Διαπίστωση

Διαβάσματα [108] - Javier Marias

Αυτός που αφηγείται ξέρει συνήθως να εξηγεί καλά τα πράγματα και ξέρει να εξηγείται, το να αφηγείται κανείς είναι το ίδιο με το να πείθει ή να κάνει τον άλλον να τον καταλάβει και να δει, κι έτσι όλα μπορούν να κατανοηθούν, ακόμα και τα πιο επαίσχυντα, όλα συγχωρούνται αν υπάρχει κάτι για να συγχωρεθεί, όλα παραβλέπονται ή αφομοιώνονται ή ακόμα και γίνονται αντικείμενο συμπόνιας, το τάδε πράγμα συνέβη και πρέπει να το δεχτούμε από τη στιγμή που ξέρουμε ότι υπήρξε, να του βρούμε ένα χώρο στη συνείδησή μας και στη μνήμη μας που να μη μας εμποδίζει να συνεχίσουμε τη ζωή μας μόνο και μόνο επειδή συνέβη και επειδή το ξέρουμε.

Javier Marias, «αύριο στη μάχη να με σκεφτείς», Σέλας,  1997, ISBN: 960-7246-26-8, Μετάφραση: Βιβή Φωτοπούλου, Σελίδα 270.

Σχέσεις [12]

 

Κατά Σοπενάουερ!

 

Μια Σκέψη [3]

 

Διαβάσματα [107] - Θουκυδίδης

Μην ξεχνάτε ότι η νιότη και τα γηρατειά τίποτα δεν καταφέρνουν αν το ένα δεν παραστέκεται στο άλλο και ότι η μεγαλύτερη δύναμη έγκειται στην ισορροπία μεταξύ των ανώριμων, των μέτριων και των συνετών. Σκεφτείτε, επίσης, ότι η πόλη, όσο οτιδήποτε άλλο, από τη φύση της θα φθαρεί αν παραμείνει σε αδράνεια και όλη η γνώση που έχουμε αποκτήσει με την πάροδο των χρόνων πολύ γρήγορα θα είναι παρωχημένη. Αν προσπαθεί συνεχώς να αυξάνει την εμπειρία της, ωστόσο, θα της γίνει συνήθεια να αμύνεται όχι μόνο με τα λόγια αλλά και με τις πράξεις.

Johanna Hanink, «Θουκυδίδης, Περί Πολέμου», διόπτρα, Φεβρουάριος 2020, ISBN: 978-960-653-010-4, Μετάφραση: Βιολέττα Ζεύκη, «Η εισβολή στο εξωτερικό: ο διάλογος για τη Σικελική Εκστρατεία (415 π.Χ.), Σελίδα 294.

Εχθές και Σήμερα

 

Διαπίστωση (Μέρα Που Είναι)

 

Κωμικόν Ένα

Φιλαναγνωσία

Σχέσεις [11]

Διαβάσματα [106] - Μαργκερίτ Ντιράς

Στο κέντρο μονάχα, και στη σκιά των ταμάρινθων, εκτείνονταν οι πελώριες ανοιχτές καφετερίες τους. Εκεί τα βράδια αντάμωναν μεταξύ τους. Μόνο τα γκαρσόνια ήταν ακόμα ιθαγενείς, αλλά μεταμφιεσμένοι σε λευκούς – τα είχαν χώσει σε σμόκιν, όπως στο πλάι τους ήταν χωμένοι σε γλάστρες οι φοίνικες. Ως αργά τη νύχτα, στρογγυλοκάθονταν σε ψάθινες πολυθρόνες πίσω από τις γλάστρες με τους φοίνικες και τα γκαρσόνια με το σμόκιν, εκεί έβλεπε κανείς τους λευκούς να ρουφούν ηδονικά τα περνό τους, το ουίσκι με σόδα ή το μαρτέλ περιέ, φτιάχνοντας ένα συκώτι, σε πλήρη αρμονία με τα υπόλοιπα, πάντως αποικιακό.   

Μαργκερίτ Ντιράς, “Φράγμα στον Ειρηνικό», Σύγχρονοι Ορίζοντες,  Αύγουστος 2009, ISBN: 978-960-398-283-8, Μετάφραση: Θάνος Ελισαίος, «Μέρος Δεύτερο», Σελίδα 172.