. . . Τούρκοι, Ισπανοί, Βέρβεροι, Γάλλοι, Εβραίοι, Μαυριτανοί, Ενετοί, Γενοβέζοι, Φλωρεντίνοι, Έλληνες, Δαλματοί, Αλβανοί, μορίσκοι, κουρσάροι. Γείτονες στην ίδια αυλή, άνθρωποι παρόμοιας κάστας, με τους οποίους δεν ήταν καθόλου παράλογο να μοιραστούμε ένα ποτήρι κρασί, ένα γέλιο, μια ζωηρή προσβολή, ένα μακάβριο αστείο, πριν σταυρώσουμε ο ένας τον άλλον ή ανταλλάξουμε κανονιές με μανία. Με καλό, παλιό και στέρεο μεσογειακό μίσος. Καθώς σε σφάζει καλύτερα και με μεγαλύτερο γούστο κάποιος που σε γνωρίζει.
Αρτούρο Πέρεθ-Ρεβέρτε, «Κουρσάροι της Ανατολής», Πατάκης, Δεύτερη εκτύπωση, Ιανουάριος 2015, ISBN: 978-960-16-4043-3, Μετάφραση: Δημήτρης Δημουλάς, Κεφάλαιο 6ο, «Το Νησί των Ιπποτών», Σελίδα 170.
Μια τεράστια πικρή αλήθεια. Ανθρωποφαγία χωρίς την παραμικρή αιτία και λόγο. Άνθρωποι της διπλανής πόρτας και της ίδιας μοίρας, εξοντώνουν ο ένας τον άλλον. Μου ήρθε στο μυαλό ο Βάρναλης: "Και στον πόλεμο όλα για όλα, κουβαλούσα πολυβόλα. Να σκοτώνονται οι λαοί, για τ' αφέντη το φαΐ"
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα και καλή βδομάδα Ολίγιστε.
Καλημέρα Γιάννη.
ΔιαγραφήΚαλό Φεβρουάριο!