Διαβάσματα [150] – Χαρούκι Μουρακάμι

   Είχε λοιπόν μετανιώσει ο Μενσίκι που την είχε χάσει; Φυσικά και όχι. Δεν ήταν ο τύπος του ανθρώπου που συνηθίζει να μετανιώνει. Γνώριζε πολύ καλά ότι δεν του ταίριαζε η οικογενειακή ζωή. Όσο κι αν αγαπούσε κάποιον, δεν μπορούσε να μοιραστεί τη ζωή μαζί του. Είχε ανάγκη να απομονώνεται κάθε μέρα για να συγκεντρωθεί, και δεν το άντεχε όταν μια άλλη παρουσία τον αποσπούσε από την αυτοσυγκέντρωσή του. Αν ζούσε μαζί με κάποιον, ήξερε ότι θα κατέληγε να τον σιχαθεί. Είτε ήταν γονείς είτε σύζυγος είτε παιδιά. Αυτό έτρεμε περισσότερο απ’ όλα. Δε φοβόταν να αγαπήσει κάποιον. Αυτό που φοβόταν ήταν μην καταλήξει να τον μισήσει.

 

Χαρούκι Μουρακάμι, «ΣκοτώνονταςΤον Κομεντατόρε Βιβλίο Ι», Ψυχογιός,  2022, ISBN: 978-618-01-4254-9, Μετάφραση (από τα Αγγλικά): Βασίλης Κιμούλης, «13 Αυτή τη στιγμή είναι απλώς μια υπόθεση», Σελίδα 186.

Περί Ορίων [2]

 

Φάσεις

 

Πικροξινόγλυκο

 

Διαβάσματα [149] – Χ. Α. Χωμενίδης

   «Δεν έχεις αντιληφθεί που ζούμε! Σε έναν κόσμο αυτολύπησης. Δες τις ταινίες που σπάνε ταμεία, τα βιβλία που γίνονται ανάρπαστα. Ποιους έχουν για ήρωες; Κάποιους οι οποίοι κακοποιήθηκαν, βιάστηκαν, εξευτελίστηκαν, τράβηξαν του λιναριού τα βάσανα. Οι άνθρωπο δεν καμαρώνουν πλέον για ό,τι κατάφεραν. Επαίρονται για ό,τι έπαθαν. Όπως στους βίους των αγίων, που φρίττεις να διαβάζεις πώς τρύπησαν τον έναν με αμέτρητα βέλη, πώς παλούκωσαν την άλλη. Οίκτος και οργή, ιδού η συνταγή επιτυχίας στην εποχή μας! Το να περνιέσαι για θύμα σου ανοίγει όλους τους δρόμους.

 

Χ. Α. Χωμενίδης, «Ο Τζίμης Στην Κυψέλη», Πατάκης,  2021, ISBN: 978-960-16-9801-4, «Μέρος Τρίτο, X», Σελίδα 289.

Πώς [4]

 

Ω! [2]

 

Στα μάτια τους

 

Υπενθύμιση

Διαβάζοντας τη «Λολίτα» (Σελίδα 51)

Εν καιρώ [2]

Διαβάσματα [148] – Ken Follett

  Η Επιτροπή του Συνασπισμού συνεδρίαζε στο πολυτελές ξενοδοχείο Crillon στην Πλας Ντε Λα Κονκόρντ. Οι υδραυλικοί ανελκυστήρες ήταν απαρχαιωμένοι και αργοί, και μερικές φορές σταματούσαν μεταξύ των ορόφων μέχρι να αποκατασταθεί η πίεση του νερού· ο Gus σκέφτηκε πως έμοιαζαν πάρα πολύ με τους Ευρωπαίους διπλωμάτες, οι οποίοι δεν απολάμβαναν τίποτα περισσότερο από μία τεμπέλικη συζήτηση και ποτέ δεν αποφάσιζαν πρωτού να πιεστούν. Είδε κρυφά διασκεδάζοντάς το πως και οι διπλωμάτες και οι ανελκυστήρες προκαλούσαν στον Αμερικανό Πρόεδρο νευρικότητα και γκρίνια με έκδηλη  ανυπομονησία.

 

Ken Follett, “Fall Of Giants – Book OneOf The Century Trilogy”, Macmillan,  2010, ISBN: 978-0-230-71007-8, Μετάφραση: αείποτε, “December 1918 To February 1919, (iii)”, Σελίδα 765.