Διαβάσματα [011] - Στράτης Μυριβήλης

(Αγάπη, για σένα δε λέγω τίποτα, γιατί όλα τούτα που γράφω, για σένα τα λέγω. Μέσα στους χίλιους αυτούς γλυκούς καημούς, που τους παίζω κουκί-κουκί σαν κομπολόι και πικρά τους χαίρουμαι ολομόναχος, είναι μονάχα τα στοχαστικά καστανά σου μάτια, κ’ ένα δάκρυ τρέμει στα ματόκλαδά τους που πεταλουδίζουν. Ανάμεσα απ’ αυτά τα δυο γλυκά παραθυράκια βλέπω το νησί μας, με τα κύματά του που χορεύουν, τις βρύσες που νύχτα-μέρα τραγουδούν. Βλέπω τα καΐκια με τ’ άσπρα πανιά τους ανοιγμένα πανηγυρικά, τους βουερούς πευκώνες και τα ιερά δάση της ελιάς. Βλέπω τα κάστρα τα βυζαντινά και τους ανθρώπους του, που τους αγαπώ όλους, γιατί περπατάνε κι ανaσαίνουν μαζί σου στα περιγιάλια του.)

Στράτης Μυριβήλης, “Η Ζωή Εν Τάφω”, Βιβλιοπωλείον Της Εστίας Ι. Δ. Κολλάρου & Σίας Α.Ε, Εικοστή Έκτη Έκδοση: Σεπτέμβριος 1989, ISBN: 960-05-0149-1, “Η Μ’χαγήλους”, Σελίδα 57.