Η επιθυμία για περισσότερα οτερο και οτερη θεμιτή, αρκεί να μη μετατραπεί σε αέναο, ψυχοφθόρο κυνήγι. Άλλωστε από μόνο του το οτερος/η, έχει και συνέχεια. Το οτατος/οτατη. Όπως και να 'χει κι επειδή όλοι κρύβουμε τεχνηέντως, κάποια: "ναι μεν, αλλά", ας αποδεχθούμε στοργικά αυτό που είμαστε κι έχουμε καταφέρει. Πάντα θα υπάρχει το αντίπαλον δέος αρκεί, εμείς, να μην το θρέφουμε με φόβο κι ενοχές. Αυτό δε, που μετράει πραγματικά, είναι χωρίς τα οτεροσ και οτατοσ, να αρέσουμε σε οτατο βαθμό!
Η επιθυμία για περισσότερα οτερο και οτερη θεμιτή, αρκεί να μη μετατραπεί σε αέναο, ψυχοφθόρο κυνήγι. Άλλωστε από μόνο του το οτερος/η, έχει και συνέχεια. Το οτατος/οτατη. Όπως και να 'χει κι επειδή όλοι κρύβουμε τεχνηέντως, κάποια: "ναι μεν, αλλά", ας αποδεχθούμε στοργικά αυτό που είμαστε κι έχουμε καταφέρει. Πάντα θα υπάρχει το αντίπαλον δέος αρκεί, εμείς, να μην το θρέφουμε με φόβο κι ενοχές. Αυτό δε, που μετράει πραγματικά, είναι χωρίς τα οτεροσ και οτατοσ, να αρέσουμε σε οτατο βαθμό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα,
Διαγραφή(Και) Έτσι είναι! Χιουμοριστικό μεν το "ότατο" της τελευταίας πρότασης αλλά τα προηγούμενα και φιλοσοφημένα τα, κομμάτι, υποσκάπτει.
Καλό ξημέρωμα!