Στα τελευταία του, ενώ έφθινε ραγδαία, ο κόμης συνήθιζε
να παρηγορεί τον εαυτό του επαναλαμβάνοντας «Είμαι καλός, έχω όμορφη ψυχή», λες
και ήταν στο χέρι του να αποφανθεί για το ένα ή το άλλο. Του άρεσε να παραθέτει
δύο στίχους του Γερμανού, ομοίως ποιητή (και ομοίως κόμη) Πλάτεν: «Εκείνος που
ατένισε το πρόσωπο της Ομορφιάς / είναι από καιρό στο Θάνατο ταγμένος».