Μιας και μοιάζει να είσαι ο μοναδικός, εκτός από εμένα, αναγνώστης αυτών των εγγραφών πρέπει, θαρρώ, να απαντήσω. Δύσκολη ερώτηση, δύσκολη και η απάντηση. Γράφω, λοιπόν, κατ’ αρχήν, για εμένα τον ίδιο. Αυτές οι ολιγόλογες εγγραφές με βοηθούν να σηματοδοτήσω αισθήματα, καταστάσεις, περιστατικά, «περάσματα του νου» γενικότερα. Με ενδιαφέρει η οικονομία στην έκφραση, η κομψότητα και η ακρίβεια. Ομολογώ ότι το πιθανότερο είναι για τον επισκέπτη, που «προκύπτει», κυρίως, μέσω μηχανών αναζήτησης, αυτά να μη σημαίνουν και πολλά. Από την άλλη υπάρχει πάντοτε η πιθανότητα να βρει κάποια ομορφιά στην έκφραση, κάτι που να του θυμίζει τον εαυτό του, κάτι που να τον συγκινήσει με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει. Ευτυχώς που η ανάγνωση δεν είναι υποχρεωτική. Είναι ασχημούλη ίσως αυτό το ημερολόγιο. Ούτε εικόνες, ούτε μουσική, ούτε τίποτα. Μονάχα αγάπη για την έκφραση και προσωπική χροιά. Δύσκολο να αρέσει, δύσκολο να αγαπηθεί. Ας είναι. Παραμένει ο «συνθηματικός» λόγος, η φόρτιση της στιγμής, η αποτύπωση, με τα μέσα και τις δυνατότητες που έχω, των όσων αισθάνομαι, ελπίζω, ζω, βλέπω. Και υπάρχει πάντοτε η ελπίδα κάποιοι να το «ανακαλύψουν» να ταυτιστούν, να χαρούν, να το δεχθούν. Δεν είναι αυτός ο κύριος στόχος. Αλλά θα μου έδινε χαρά και ικανοποίηση. Είναι η ματαιοδοξία του «συγγραφέα» έστω και σε αυτό το επίπεδο. . . Ελπίζω, στοιχειωδώς έστω, να απάντησα στην ερώτησή σου.
Τι νοημα εχουν αυτα τα ποστ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜιας και μοιάζει να είσαι ο μοναδικός, εκτός από εμένα, αναγνώστης αυτών των εγγραφών πρέπει, θαρρώ, να απαντήσω. Δύσκολη ερώτηση, δύσκολη και η απάντηση. Γράφω, λοιπόν, κατ’ αρχήν, για εμένα τον ίδιο. Αυτές οι ολιγόλογες εγγραφές με βοηθούν να σηματοδοτήσω αισθήματα, καταστάσεις, περιστατικά, «περάσματα του νου» γενικότερα. Με ενδιαφέρει η οικονομία στην έκφραση, η κομψότητα και η ακρίβεια. Ομολογώ ότι το πιθανότερο είναι για τον επισκέπτη, που «προκύπτει», κυρίως, μέσω μηχανών αναζήτησης, αυτά να μη σημαίνουν και πολλά. Από την άλλη υπάρχει πάντοτε η πιθανότητα να βρει κάποια ομορφιά στην έκφραση, κάτι που να του θυμίζει τον εαυτό του, κάτι που να τον συγκινήσει με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει. Ευτυχώς που η ανάγνωση δεν είναι υποχρεωτική. Είναι ασχημούλη ίσως αυτό το ημερολόγιο. Ούτε εικόνες, ούτε μουσική, ούτε τίποτα. Μονάχα αγάπη για την έκφραση και προσωπική χροιά. Δύσκολο να αρέσει, δύσκολο να αγαπηθεί. Ας είναι. Παραμένει ο «συνθηματικός» λόγος, η φόρτιση της στιγμής, η αποτύπωση, με τα μέσα και τις δυνατότητες που έχω, των όσων αισθάνομαι, ελπίζω, ζω, βλέπω. Και υπάρχει πάντοτε η ελπίδα κάποιοι να το «ανακαλύψουν» να ταυτιστούν, να χαρούν, να το δεχθούν. Δεν είναι αυτός ο κύριος στόχος. Αλλά θα μου έδινε χαρά και ικανοποίηση. Είναι η ματαιοδοξία του «συγγραφέα» έστω και σε αυτό το επίπεδο. . .
Ελπίζω, στοιχειωδώς έστω, να απάντησα στην ερώτησή σου.
Υγίαινε!