Κάθε ημέρα, μεσ’ απ’ τους λιθόστρωτους δρόμους, βαριά κάρα περνούσαν αναπηδώντας γεμάτα Καταδικασμένους. Πανέμορφες κοπέλες· λαμπερές γυναίκες με μαλλιά καστανά, μαύρα, ψαρά· νέοι· παλικάρια και γέροι· με αρχοντική και με χωριάτικη καταγωγή· όλοι κόκκινο κρασί για την Γκιλοτίνα, όλοι φερμένοι καθημερινά στο φως απ’ τα σκοτεινά μπουντρούμια των αποτρόπαιων φυλακών, και μεταφερμένοι μεσ’ απ’ τους δρόμους για να σβήσουν την ακόρεστη δίψα της. Ελευθερία, ισότητα, αδελφότητα, ή θάνατος – ο τελευταίος, ο ευκολότερος για να δοθεί, ω, Γκιλοτίνα!
Τσαρλς Ντίκενς, «ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΥΟ ΠΟΛΕΩΝ», ΨΥΧΟΓΙΌΣ – ΤΑ ΚΛΑΣΙΚΑ, Μάρτιος 2019, ISBN: 978-618-01-3318-9, Μετάφραση: Μιχάλης Μακρόπουλος, ΤΡΙΤΟ ΒΙΒΛΙΟ: Η ΠΟΡΕΙΑ ΜΙΑΣ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑΣ, Κεφάλαιο 5, «Ο πριονιστής», σελίδα 399.
Ω Θεέ μου τι βιβλίο πήγες και βρήκες αγαπητέ φίλε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνας συγγραφέας που τίμησε τη λογοτεχνία στον ύψιστο βαθμό. Και όχι μόνο. Κήρυκας της κοινωνικής δικαιοσύνης, της αντίστασης και του ανθρωπισμού.
Το απόσπασμα που διάλεξες συγκλονίζει.
Καλησπέρα φίλε μου.
Γιάννη Καλημέρα,
ΔιαγραφήΟ Ντίκενς είναι από τους αγαπημένους μου.
Να είστε όλοι Καλά,
Καλά Χριστούγεννα :)
ναι, ισχύει...το σημείο δε, είναι συγκλονιστικό και εγώ το διάβασα
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα, ευχαριστώ για το σχόλιο.
ΔιαγραφήΚαλά Χριστούγεννα :)