ἂν νῦν ἀμελήσῃς καὶ ῥᾳθυμήσῃς καὶ ἀεὶ προθέσεις ἐκ προθέσεως ποιῇ καὶ ἡμέρας ἄλλας ἐπ’ ἄλλαις ὁρίζῃς, μεθ’ ἃς προσέξεις σεαυτῷ, λήσεις σεαυτὸν οὐ προκόψας, ἀλλ’ ἰδιώτης διατελέσεις καὶ ζῶν καὶ ἀποθνῄσκων.
Αν τώρα αμελήσεις και αδιαφορήσεις, αν διαρκώς παίρνεις αποφάσεις επί αποφάσεων αναβάλλοντας ωστόσο από τη μια μέρα στην άλλη το ξεκίνημα της προσπάθειας, τότε δεν θα κατορθώσεις να βελτιωθείς αλλά – χωρίς να καταλάβεις πώς – θα μείνεις σε όλη σου τη ζωή άνθρωπος άσχετος, ίσαμε να πεθάνεις.
Επίκτητος, «Εγχειρίδιον», στιγμή, Αθήνα, 1997, ISBN: 960-269-127-4, Μετάφραση: Ν. Μ. Σκουτερόπουλος, Κεφάλαιον ΝΑ, εδάφιο 1, Σελίδα 102.
Ναι, πολύ σωστή και μεγάλη ρήση Ολίγιστε! Πολλές φορές αγαπητέ φίλε, η αναβλητικότητά μας, οι δισταγμοί, μας οδηγούν πολλές φορές στο βάλτο, στην αδυναμία, στη στασιμότητα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ μεγάλη κουβέντα και επιλογή σήμερα στα διαβάσματά σου φίλε μου.
Καλησπέρα και καλό σου Σαββατοκύριακο.
Καλημέρα Γιάννη,
ΔιαγραφήΝα είσαι Καλά!