Ψηφιακό Περιβάλλον

Η εφαρμογή που

Λειτουργεί σήμερα

Δεν είναι καθόλου

Σίγουρο

Πως θα λειτουργεί

Και αύριο

Ανταλλακτήριο

Παρακαλώ
Μου κάνετε
Ένα πεντάλεπτο
Στιγμές

Πιάνο

Στιγμές στιγμές

Θα ήθελα

Ένα πιάνο

Στο σαλόνι μου

Να πατάω

Τα μαύρα

Τα άσπρα

Και τα πεντάλ

Διαβάσματα [188] – Erri De Luca

  Με στεναχωρούσε η κουτοπονηριά των άλλων, η εξαπάτηση του διπλανού τους, που περνούσε ατιμώρητη μόνο και μόνο γιατί ο επικεφαλής της βάρδιας την ανεχόταν από προσωπική επιλογή. Ταλαιπωρήθηκα από θυμούς, αγανάκτησα με κάποιους εργάτες. Παντού, οι αδυναμίες τους δεν είχαν πατρίδα. Όμως έτυχε και να με καλέσουν στο σπίτι τους κάποιοι, που μπροστά τους θα ήθελα να φορούσα ένα μπερέ για να μπορώ να τον βγάλω με σεβασμό. Όταν ένας από αυτούς σου ανοίγει την πόρτα του σπιτιού του και σε συστήνεις στη γυναίκα του και στα παιδιά του τότε νιώθεις πως αυτός ο άνθρωπος σε τιμά με κάποιον τρόπο που εσύ δεν θα μπορέσεις ν’ ανταποδώσεις.

Erri De Luca, “Aceto Arcobaleno, Οι Λέξεις Μου”,  «κέλευθος», 2021, Μετάφραση: Άννα Παπασταύρου, ISBN: 978-618-5542-03-0, Σελίδα 45.

Μήπως, λέω

Μήπως ό,τι
Ονειρευόμαστε
Δεν είναι παρά
Λησμονημένη
Πραγματικότητα

Δώρον άδωρον

Με τις φούχτες
Μου χάρισες
Θλίψη

Άλμα

Τρέξε τον καιρό
Εκατό χρόνια
Μπροστά
Συλλογίσου
Τι θα ’χει
Απομείνει

Απροσδόκητα

Μια Παρασκευή
Του μήνα
Είκοσι μία
Η σκέψη:
«Μ’ έχει τραυματίσει!»

Αν Με Ρωτάς

Γιατί
Η εικόνα σου
Με παραπέμπει

Διαβάσματα [188] – Γουόλτερ Σκοτ

«Δεν συγκρίνω τα κακά. Φέρσου σαν άντρας, φέρσου σαν χριστιανός! Αν πραγματικά είναι το έλεος μέρος της θρησκείας σου, κάτι που μάλλον λες παρά κάνεις, σώσε με από αυτόν τον φρικτό θάνατο χωρίς να ζητάς ανταμοιβή που να μετατρέπει τη μεγαλοψυχία σου σε κοινό παζάρι», είπε η Ρεβέκκα φοβούμενη να προκαλέσει τον παθιασμένο ιππότη, αλλά αποφασισμένη συνάμα να μην υποκύψει στο πάθος του.

Γουόλτερ Σκοτ, «Ιβανόης», «Σμυρνιωτάκης Κλασικά», 2021, Μετάφραση: Μαρία Καρβέλα – Σμυρνιωτάκη, ISBN: 978-960-634-102-1, Κεφάλαιο 39, Σελίδα 406.

Ναι Τέσσερα και Όχι Ένα

Υγιέστερος;
Ναι
Νεότερος;
Ναι
Ομορφότερος;
Ναι
Πλουσιότερος;
Ναι
Άλλος;
Όχι!

Πώς Να Διάγεις

Του απέναντι
Το αλλιώς
Παραδεχόμενος

Κάθε που

Κάθε που αισθάνομαι
Να μου ροκανίζουν
Τον χρόνο
Θυμώνω!

Bits και Bytes

Η ζωή μας
Πλέον
Μια μάχη
Με bits
Και bytes

Το Λιοντάρι

Αίφνης σκέφτηκα:
«Πως θα ήταν ν’ αντίκριζα
Ζωντανό ένα λιοντάρι
Στην τραπεζαρία μου;»

Διαβάσματα [187] – Oguz Atay

  Οι κλητήρες σαρώνουν τον άνθρωπο. Δεν θα απλώσεις χέρι σε κανένα απολύτως έγγραφο: είναι η πρώτη από τις δέκα εντολές. Δεν θα ξεκινήσεις να μιλάς νωρίς, δεν θα εκφέρεις καμία γνώμη, θα δείχνεις σαν κάποιος που δεν ξέρει τίποτα, δεν θα είσαι ντυμένος περίεργα. Δεν θα ακουμπάς τα χέρια πάνω στο γραφείο, θα τους κάνεις να σε λυπηθούν υπό τον όρο να μην τους προκαλέσεις να σε ξεφορτωθούν, θα χαμογελάς, θα περιμένεις . . .  και ποτέ, ποτέ, δεν θα ελπίζεις.

Oguz Atay, «Αποσυνάγωγοι», Gutenberg, 2022,  Μετάφραση: Νίκη Σταυρίδη, Δημήτρης Μαύρος, ISBN: 978-960-01-2397-5  Κεφάλαιο 9, Σελίδα 382.

Μνήμη

Μια άπειρη μνήμης

Χωρητικότητα

Δεν θα μόνο καλό

Έκανε

Σπάνια

Ω! Πόσο σπάνια
Στον απέναντι
Χαρίζουμε
Χρόνο καθαρό

Ναι Όχι

Σε μιαν άλλη ζωή
Ίσως εσύ να λες το
Ναι
Κι εγώ να λέω
Όχι

70

Μην για να

Αναθεωρήσεις

Στην παγίδα

Μια καλής

Δικαιολογίας

Πέφτεις

Διαβάσματα [186] – Honoré de Balzac

Αν και ο κοινός νους δεν δέχεται την αιφνίδια αλλαγή των αισθημάτων, είναι βέβαιο ότι δύο αγαπημένοι χωρίζουν γρηγορότερα απ’ ό,τι συνδέονται. Μέσα στην μαντάμ Ντε Μπαρζετόν και στον Λυσιέν παρασκευαζόταν ένα ξεμάγεμα που αιτία του ήταν το Παρίσι.  

Honoré de Balzac, «ΧΑΜΕΝΕΣ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΙΣ», ΕΞΑΝΤΑΣ, 1993, ISBN: 978-960-256-110-2, Μετάφραση: Μπάμπης Λυκούδης, «Μέρος Δεύτερο – Ένας Μέγας Ανήρ Στο Παρίσι», Σελίδα 193.

Όσο, Τόσο [3]

Όσο μεγαλώνουμε

Τόσο λιγότερο

Μας ταιριάζει

Η υπερβολή

Διαβάσματα [185] – Μισέλ Ουελμπέκ

Ένας άνθρωπος γεμάτος πνεύμα, μέχρι και στην πιο βαθιά του μοναξιά, θα βρίσκεις στις ίδιες του τις σκέψεις και τις φαντασιοκοπίες την τέλεια ψυχαγωγία, ενώ η συνεχής αλλαγή που φέρνουν οι παρέες, τα θεάματα, οι περίπατοι, οι γιορτές ουδόλως μπορούν να διώξουν την πλήξη που βασανίζει τον ανεγκέφαλο. Ένας καλός, μετριοπαθής, γαλήνιος χαρακτήρας μπορεί να ικανοποιείται έστω και ενδεής, ενώ από την άλλη όλα τα πλούτη του κόσμου δεν μπορούν να ικανοποιήσουν ένα χαρακτήρα ακόρεστο, ζηλόφθονο και μοχθηρό. (Σοπενάουερ: Αφορισμοί για τη σοφία της ζωής, Κεφάλαιο 1).

Μισέλ Ουελμπέκ, «ΣΟΠΕΝΑΟΥΕΡ ΠΑΡΟΝΤΟΣ», βιβλιοπωλείον της ΕΣΤΙΑΣ, 2022, ISBN: 978-960-05-1872-6, Μετάφραση: Γιώργος Καράμπελας, «ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5, Η διαγωγή της ζωής: τι είμαστε», Σελίδα 86.

Τραμπ και Σία

Σταθερά

Το είδος μας

Βυθίζεται

Στα σκατά

Όνειρο Χειμερινής Νυκτός

Με μια αγκαλιά

Κι ένα λυπάμαι

Πάμε!

Συναρμολογούμενο (Jie Star 92022: GT 500)

Ο που το σχεδίασε
Σε κάποια τμήματα
Ευφυής
Στην συναρμογή τους
Βλαξ

Βούρκος

Σιγά να μην οι
Πολιτικομικρούληδες
Αφήναν αμαγάριστη
Την υπόθεση
Των Τεμπών

Οι Ηλίθιοι!

Άλλαξα κινητό

Αντιμετωπίζω τους 

Ηλίθιους

Του ψηφιακού κόσμου

Αρχιτέκτονες

Απορία [Δέκατη Όγδοη]

Σας έχει τύχει
Να μην μπορείτε
Να συντονιστείτε
Στο ρυθμό
Με τον οποίο
Ο απέναντι πάλλει;

Διαβάσματα [184] – Javier Marias

“Είσαι τρελός” είπε. “Ναι, οι εραστές όντως απαιτούν χρόνο, ναι, είναι ξεροκέφαλοι και υπερενθουσιώδεις, αλλά όχι για πολύ, και έτσι ακριβώς θα πρέπει να είναι. Αυτός είναι ο ρόλος σου και επίσης η γοητεία σου. Επίσης ο δικός μου, μη λησμονείς, σαν ερωμένης σου, ακόμα και αν δεν είσαι παντρεμένος. Ο ρόλος μας στη ζωή δεν είναι να διαρκέσουμε για πάρα πολύ ούτε να επιμένουμε ή να χρονοτριβούμε, γιατί αν παραμείνουμε για πάρα πολύ η γοητεία φθίνει,  η δυστυχία ξεκινά και συμβαίνουν τραγωδίες. Χαζές τραγωδίες που θα μπορούσαν να αποφευχθούν, αυτοπροκαλούμενες τραγωδίες.”

Javier Marias, “All Souls”, Penguin Modern Classics, Αύγουστος 2012, ISBN: 978-0-141-38924-0, Μετάφραση: από τα Ισπανικά: Margaret Jull Costa – από τα Αγγλικά: αείποτε, Σελίδα 186.

Β.

Μου τηλεφώνησε
Ήθελε
Ν' ακούσει
Τη φωνή της

Μας αρέσουν!

Μας αρέσουν αυτά
Που γράφουμε
Και καταθέτουμε
Γιατί αν δεν
Μας άρεσαν
Δεν θα τα γράφαμε
Κι αν τα γράφαμε
Δεν θα τα καταθέταμε

Εκ Πείρας [6]

Ένα ιδιωτικό
Σύμπαν
Δεν αποτελεί
Ασφαλές
Καταφύγιο

Κάποιες [2]

Παλιές φιλίες
Σαν παλιά
Ξεθωριασμένα
Αυτοκόλλητα

Σταγόνα

Δεν να
Ταυτοποιήσεις
Μια ωκεανού
Σταγόνα
Γίνεται

Κι όμως

Η άνοστη
Γνώση
Υπάρχει

Διαβάσματα [183] – Γουίλλιαμ Φώκνερ

Δύο κίσσες έφτασαν ποιος ξέρει από πού, έφεραν βόλτες μέσα στη ριπή του ανέμου σαν πλουμιστά κουρέλια από ύφασμα ή χαρτί και μούλωξαν στις μουριές, και πάλευαν να ισορροπήσουν στο κλαδί τους με άγαρμπο κουνιάρισμα και τσιρίδες, και όλο να τραμπαλίζονται αντιστεκόμενες με τραχιά σκουξίματα στον άνεμο που τις παράσερνε και τις αναφουφούλιαζε σαν κουρελόπανα ή κουρελόχαρτα. Στην ομήγυρη καταφτάνουν σε λίγο άλλες τρεις και άρχισαν τραμπάλα στα κλαδιά με άγριο ξεφωνητό.

Γουίλλιαμ Φώκνερ, «Η Βουή Και Η Μανία», Καστανιώτης, Οκτώβριος 2018, ISBN: 978-960-03-6493-4, Μετάφραση: Παύλος Μάτεσις, * Απριλίου 8η *, 1928, Σελίδα 347.

Τι να

Να αισθάνεσαι
Όσο μπορείς
Να αισθάνεσαι

E;!

Ποιο το πλήθος
Των λέξεων
Που από
Το στόμα μου
Βγήκαν;

Δεν όλα

Δεν όλα
Με τη λογική
Ξεκλειδώνουν

Τελικό συμπέρασμα

Σε κάθε βιβλίο
Στα Ελληνικά ή
Μεταφρασμένο
Υπάρχει τουλάχιστον
Ένα αηδιαστικό
«Εισχωρεί μέσα»