Γιατί τίποτα και κανένας δεν φιλονικεί με τα όνειρα. Τα
όνειρα ούτε πίσω σελίδα έχουν ούτε ανάγκη από δικαιολογία και απόδειξη.
Διηγούνται από μόνα τους, με τη δική τους τάξη και με τις δικές τους
καθοριστικές εικόνες. Και μέσα σ’ αυτά μπορούν τα πάντα να υπάρχουν, δυνατά και
αδιανόητα, μέχρι και το να μην υπήρξε ποτέ η Ναταλία Μανούρ: γιατί σήμερα το
πρωί δεν την είδα καθαρά· ούτε είχε διαύγεια η εικόνα της ούτε είχε φωνή καλά -
καλά.
Χαβιέρ Μαρίας: «Ο Αισθηματικός
Άντρας», Σ. Ι. Ζαχαρόπουλος, 1991, ISBN: 960-208-193-7,
Μετάφραση: Μαρία Χατζηγιάννη, Σελίδα 116.
Μ' αρέσει ο Χαβιέρ Μαρίας, αν και δεν έχω σφαιρική άποψη, μόνο ένα του βιβλίο έχω διαβάσει, τις ερωτοτροπίες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου άρεσε και το κομμάτι που έγραψες εδώ, αν είναι όλο το βιβλίο έτσι θα έχει ενδιαφέρον.
Έτσι ακριβώς είναι τα όνειρα, μέσα από αυτά πολλές φορές κι εγώ η ίδια αναρωτιέμαι αν υπάρχω ή αν είμαι μια φαντασίωση :) Άραγε πόσο ακραίο είναι αυτό;
:)
καλημέρα ολίγιστε
Ο Μαρίας είναι από τους αγαπημένους μου. Έχω εννέα βιβλία του, τα τρία στα Αγγλικά - δύο από τα οποία δεν έχουν, από όσο γνωρίζω, μεταφραστεί στα Ελληνικά, από τα οποία δεν έχω διαβάσει τα δύο (στα Ελληνικά).
ΔιαγραφήΤα όνειρα, ή τα ενύπνια - όπως προτιμώ να τα ονομάζω, είναι κεφάλαιο μέγα. . .
Να είσαι Καλά :)