Μπααααα, θέλει πολύ χρήμα, πόνο και κόπο για να πολεμήσεις τον χρόνο. Τουλάχιστον στην όψη. Δεν διαθέτω χρήμα και ούτε είμαι διατεθειμένη να κοπιάσω ή να πονέσω. Απλώς χαμογελώ, διότι όπως έλεγε και η μεγάλη Έλενα Ρουμπινστάιν "Οι ρυτίδες θα έλθουν ότι και να κάνετε. Φροντίστε να χαμογελάτε, για να έχουν το σωστό σχήμα".
Σωστά τα λες εξαδέλφη κι ας μόνο αυτό δεν σκεφτόμουνα όταν τα πιο πάνω έγραψα. Έτσι κι αλλιώς, βεβαίως, ολόκληρη η ζωή μας ένας πόλεμος με τον χρόνο είναι. Να τον προλάβουμε, να τον αξιοποιήσουμε, να τον ζήσουμε, να απαλύνουμε το πέρασμά του. Αυτό ακριβώς το τελευταίο είχα στον νου μου και έγραψα αλλά όχι όσον αφορά την εξωτερική μορφή μας μα όσον αφορά το μέσα μας, πώς να το πω. Να έχουμε δηλαδή ενδιαφέροντα, χόμπι, ανθρώπους γύρω μας που μας αγαπούν και τους αγαπάμε κι αν έχουμε και μια σχέση που λειτουργεί τότε έχουμε και το για τον πόλεμο αεροπλανοφόρο μας. ναι, θα τον χάσουμε τον πόλεμο αλλά θα έχουμε κερδίσει μάχες.
Όταν κατάλαβα πως η μάχη με τον χρόνο είναι άνιση, σταμάτησα να χρησιμοποιώ όλα αυτά που πίστευα κάποτε πως ήταν όπλα ομορφιάς! Ακόμη το πιστεύω, πως δλδ ομορφαίνουν και δείχνους πιο νέους όσους τα χρησιμοποιούν αλλά εγώ δεν το έχω. Πιστεύω στην γυμναστική την οποία βέβαια δεν κάνω αλλά και στην εσωτερική λάμψη, το χαμόγελο που αναφέρει και η Αρτίστα μας, αλλά πιστεύω και σ αυτό το άτιμο το dna!
Αχ εσείς οι γυναίκες. Ναι, μας στραπατσάρει ο χρόνος και αυτό είναι σίγουρο. Και, όντως, από ένα σημείο και πέρα η μάχη για νεανικό, ελκυστικό παρουσιαστικό είναι ανώφελη. Αλλά ο χρόνος δεν τα παρατάει. Πιέζει. Και στην πίεση αυτή χρειάζεται να αντισταθούμε. Το πώς το έγραψα στο πιο πάνω σχόλιο. Να εκμεταλλευτούμε, λοιπόν, τα όπλα μας. Να δώσουμε και να κερδίσουμε όμορφες μάχες. Να πέσουμε με ψηλά το κεφάλι.
Έχω υιοθετήσει την ίδια άποψη με σένα Ολίγιστε, σχετικά με το πέρασμα του χρόνου. Ένα πάθος μας σώζει. Ένα πάθος έκφρασης, αίσθησης, ένα αληθινό πάθος ή ακόμα και ένα ψεύτικο, δεν έχει σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι να τροφοδοτείται σταθερά η καρδιά και ο νους με ζωή. Τώρα πια, ένας ολόκληρος χρόνος συμπυκνώνεται σε μια στιγμή και αυτόματα πολλαπλασιάζεται σε αξία. Χαίρομαι πολύ που χάρη στην Αρτίστα του βωβού σε γνωρίζω. Καλό μεσημέρι.
Όταν μια απάντηση / σχόλιο έχει ταξιδέψει στο εξώτερο διάστημα απλά την ξαναγράφεις. Πάμε.
Καλησπέρα Μαρία,
Τα πάθη, γενικώς, καταστρέφουν ή σώζουν.Ευτυχείς όσοι καταφέρνουν και τα πάθη τους τούς σώζουν. Πάθος, ένταση, διάρκεια . . . ότι χρειάζεται για να βάλει κανείς με τον αδυσώπητο χρόνο.
Χαίρομαι ομοίως για την γνωριμία και ευελπιστώ να ανθίσει.
Χαίρομαι και εγώ με τη σειρά μου που σε γνωρίζω μέσα από την παρουσίαση στην Αρτίστα, κοινή αγαπημένη μας φίλη. Πάντα έχουμε την ανάγκη από μια κοινή αναφορά σε κάτι όμορφο για να ακουμπάμε. Την καλησπέρα μου.
Μπααααα, θέλει πολύ χρήμα, πόνο και κόπο για να πολεμήσεις τον χρόνο. Τουλάχιστον στην όψη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν διαθέτω χρήμα και ούτε είμαι διατεθειμένη να κοπιάσω ή να πονέσω.
Απλώς χαμογελώ, διότι όπως έλεγε και η μεγάλη Έλενα Ρουμπινστάιν "Οι ρυτίδες θα έλθουν ότι και να κάνετε. Φροντίστε να χαμογελάτε, για να έχουν το σωστό σχήμα".
ΔιαγραφήΣωστά τα λες εξαδέλφη κι ας μόνο αυτό δεν σκεφτόμουνα όταν τα πιο πάνω έγραψα.
Έτσι κι αλλιώς, βεβαίως, ολόκληρη η ζωή μας ένας πόλεμος με τον χρόνο είναι.
Να τον προλάβουμε, να τον αξιοποιήσουμε, να τον ζήσουμε, να απαλύνουμε το πέρασμά του.
Αυτό ακριβώς το τελευταίο είχα στον νου μου και έγραψα αλλά όχι όσον αφορά την εξωτερική μορφή μας
μα όσον αφορά το μέσα μας, πώς να το πω. Να έχουμε δηλαδή ενδιαφέροντα, χόμπι, ανθρώπους γύρω μας που
μας αγαπούν και τους αγαπάμε κι αν έχουμε και μια σχέση που λειτουργεί τότε έχουμε και το για τον πόλεμο αεροπλανοφόρο μας. ναι, θα τον χάσουμε τον πόλεμο αλλά θα έχουμε κερδίσει μάχες.
Να είσαι Καλά εξαδέλφη :)
Όταν κατάλαβα πως η μάχη με τον χρόνο είναι άνιση, σταμάτησα να χρησιμοποιώ όλα αυτά που πίστευα κάποτε πως ήταν όπλα ομορφιάς! Ακόμη το πιστεύω, πως δλδ ομορφαίνουν και δείχνους πιο νέους όσους τα χρησιμοποιούν αλλά εγώ δεν το έχω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠιστεύω στην γυμναστική την οποία βέβαια δεν κάνω αλλά και στην εσωτερική λάμψη, το χαμόγελο που αναφέρει και η Αρτίστα μας, αλλά πιστεύω και σ αυτό το άτιμο το dna!
καλό σ/κ ολίγιστε :)
ΔιαγραφήΑχ εσείς οι γυναίκες. Ναι, μας στραπατσάρει ο χρόνος και αυτό είναι σίγουρο. Και, όντως, από ένα σημείο και πέρα η μάχη για νεανικό, ελκυστικό παρουσιαστικό είναι ανώφελη. Αλλά ο χρόνος δεν τα παρατάει. Πιέζει. Και στην πίεση αυτή χρειάζεται να αντισταθούμε. Το πώς το έγραψα στο πιο πάνω σχόλιο. Να εκμεταλλευτούμε, λοιπόν, τα όπλα μας. Να δώσουμε και να κερδίσουμε όμορφες μάχες. Να πέσουμε με ψηλά το κεφάλι.
Καλό απόγευμα
και Καλό ΣΚ Στελ.
Φιλιά :)
Έχω υιοθετήσει την ίδια άποψη με σένα Ολίγιστε, σχετικά με το πέρασμα του χρόνου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα πάθος μας σώζει. Ένα πάθος έκφρασης, αίσθησης, ένα αληθινό πάθος ή ακόμα και ένα ψεύτικο, δεν έχει σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι να τροφοδοτείται σταθερά η καρδιά και ο νους με ζωή. Τώρα πια, ένας ολόκληρος χρόνος συμπυκνώνεται σε μια στιγμή και αυτόματα πολλαπλασιάζεται σε αξία.
Χαίρομαι πολύ που χάρη στην Αρτίστα του βωβού σε γνωρίζω.
Καλό μεσημέρι.
Όταν μια απάντηση / σχόλιο έχει ταξιδέψει στο εξώτερο διάστημα απλά την ξαναγράφεις. Πάμε.
ΔιαγραφήΚαλησπέρα Μαρία,
Τα πάθη, γενικώς, καταστρέφουν ή σώζουν.Ευτυχείς όσοι καταφέρνουν και τα πάθη τους τούς σώζουν.
Πάθος, ένταση, διάρκεια . . . ότι χρειάζεται για να βάλει κανείς με τον αδυσώπητο χρόνο.
Χαίρομαι ομοίως για την γνωριμία και ευελπιστώ να ανθίσει.
Καλό ξημέρωμα
Χαίρομαι και εγώ με τη σειρά μου που σε γνωρίζω μέσα από την παρουσίαση στην Αρτίστα, κοινή αγαπημένη μας φίλη. Πάντα έχουμε την ανάγκη από μια κοινή αναφορά σε κάτι όμορφο για να ακουμπάμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην καλησπέρα μου.
Καλησπέρα Γιάννη,
ΔιαγραφήΝα λοιπόν που πλέον έχουμε συναντηθεί και ανταλλάξει σχόλια σε σημεία αρκετά.
Ελπίζω να συνεχίσουμε να επικοινωνούμε.
Καλό ξημέρωμα :)