XVII. Ο δίκαιος αταρακτότατος, ο δ’ άδικος πλείστης ταραχής γέμων. (Ο δίκαιος ζει εντελώς αδιατάρακτα, ο άδικος είναι γεμάτος ταραχή) (Σελίδα 48)
XXXI. Το της φύσεως δίκαιόν έστι σύμβολον του συμφέροντος εις το μη βλάπτειν αλλήλους μηδέ βλάπτεσθαι. (Η φυσική δικαιοσύνη είναι σύμβαση προς το κοινό συμφέρον, ώστε να μην βλάπτει ο ένας τον άλλο ούτε να βλάπτεται) (Σελίδα 58)
9. Κακόν ανάγκη, αλλ’ ουδεμία ανάγκη ζην μετ’ ανάγκης (Κακό πράγμα η ανάγκη, ωστόσο διόλου δεν είναι αναγκαίο να ζει κανείς κάτω από την πίεση της ανάγκης) (Σελίδα 70)
19. Του γεγονότος αμνήμων αγαθού γέρων τήμερον γεγένηται. (Όποιος ξέχασε τα περασμένα καλά έχει σήμερα κιόλας γεράσει.) (Σελίδα 74)
Επίκουρος, «Επιστολήπρος Μενοικέα, Κύριαι δόξαι, Επικούρου προσφώνησις», στιγμή, 2018, ISBN: 978-960-269-139-5, Μετάφραση: Ν.Μ. Σκουτερόπουλος
Από τους αγαπημένους μου φιλοσόφους, Αείποτε και πνευματικούς ανθρώπους. Ασπάζομαι πολλές από τις σκέψεις και παραινέσεις του. Πριν λίγες μέρες μελετούσα τα άπαντά του, καλέ μου φίλε. Καλό σαββατοκύριακο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγγνώμη για το λανθασμένο όνομα εδώ. "Ολίγιστε" το σωστό σ' αυτό σου το μπλογκ. Εκ παραδρομής φίλε μου.
ΔιαγραφήΚαλημέρα Γιάννη,
ΔιαγραφήΘησαυρός (και) ο Επίκουρος. Όσο για το όνομα, κανένα πρόβλημα. Αείποτε και ολίγιστος ένα και το αυτό.
Καλή Κυριακή!